Allah'im Resulü Görmeyen GÖZÜ Al.





Peygamber Efendimiz vefat ettiði zaman, Eshaptan Zeyd bin Abdullah (r.a.) tarlada idi. Baþka bir sahabi koþarak geldi ve:

Resûlullah dünyadan göçtü, sen hâlâ burada çift sürmekle meþgûlsün, dedi.

Bir anda kendinden geçen Zeyd bin Abdullah, ellerini açarak:

Allah'ým, Resulünü görmeyen gözü baþýmda taþýmak istemiyorum. Onu görmeyen göz bana lâzým deðil, gözlerimin nurunu al! diye dua etti.

Bu sözler onun aðzýndan deðil, kalbinden geldiði için, Allah duasýný kabul etti, o zamana kadar gören gözlerinin ikisi de bir anda kör oldu.
(Alýntý/Menakýb-ý Ashâb-ý Kiram)


Selam ve Dua ile..