ÇOBANLA BÜLBÜL

Çoban kaval çaldý,sordu bülbüle:
Sürülerin hani,ovan nerede?
Bülbül sordu,boynu bükük bir güle:
Þarkýlarým hani,yavrum nerede?

Aðla çoban aðla.Ovan kalmadý.
Göz yaþý dök bülbül,yuvan kalmadý.

Çoban dedi:Ülkeler hep gitse de,
Kopmaz bende Anadolu Ülkesi,
Bülbül dedi düþman Hased etse de
Ýstanbul da þakýyacak Türk sesi

Çalýþ çoban,kurtar öz yurdunu.
Þairlerden topla,bülbül bir ordu.

Çoban dedi:Edirne den ta Vana
Erzuruma kadar benim mülklerim.
Bülbül dedi:Ýzmir,Maraþ,Adana,
Ýskenderun,Kerkük en saf Türklerim

Sarýl çoban,Sarýl.Mülkü býrakma.
Yad elinde,bülbül,Türkü býrakma.

Çoban dedi: Sürülerin hep kaçsa
Benim sürüm var, kaçmaz, adý Türk ili.
Bülbül dedi: Þarký ölsün, yok tasa;
Türkülerim yaþar söyler halk dili.

Yalvar çoban,yalvar.Ýlin kurtulsun.
Dile haktan,bülbül,dilin kurtulsun.


Ziya Gökalp


selam ve dua ile..