Dünde kalmıştır umutla beklediğimiz yarınlar.
Hüzünlere dair çizgiler düşer suretimize,
Ve aynalar eskisi kadar gülmez yüzümüze.
Yirmili yaşlardaki delikanlıyı görmek ister hoyrat kalbimiz çürüyen aynalarda...
Ve buruşan bir ruh kalır yorgun bedende siyah aklar çoktan beyaza vurmuş.
Ve o dem anlarız zaman trenini nasıl kaçırmışız avuçlarımızdan.
Artık gülemeyiz hayata asi bakışlar kalır.
Çünkü dünde kalmıştır yarınlar.
Bir teselli ararız bir süre sonra.
Ve umutsuzca açarız ellerimizi yıkılan bir mabet önünde
Bir martı kanadında büyüterek yalnızlıktan türettiğimiz umutlarla.
Çünkü dünde kalır yarınlar, çünkü dünde bıraktık yarınki düşlerimizi.