Hüzünlü Mısralar...

[kalkanyumruk]

Ey Kalbim!!!
Kuyularda mı kaldın, ''Yusuf'' gelir üzülme.
Ateşlere mi daldın ''İbrahim'' gelir üzülme.
Dalgalar mı boğuyor ''Yunus'' bulur üzülme.
Güneş yakmaya mı başladı ''Şems'' gelir üzülme....
Yaraların mı çoğaldı ''Eyyüp'' gelir üzülme.
Bütün kapılar mı kapandı;
Bir kapıyı kapatan bin tane açar üzülme!!!

[kalkanyumruk]

NEDEN KIRAR BİR İNSAN BİR DİĞERİNİ!!!
Kırmak kolaydır da ondan.
Kırınca bütün sorumluluklarından kurtulursun.
Artık zaman ayırman, sıkıntılarını paylaşman gerekmez.
Zorlu yaşam yolculuğunda tutunacağı bir dal değilsindir bundan sonra.
Neden kırar insan bir diğerini.
Kırmak kendini haklı çıkarır da ondan.
Arkanı dönüp gönül huzuruyla o bunu hak etti dersin.

[kalkanyumruk]

Eğer hasta olmak istemiyorsan…
Duygularını anlat.
Saklanan veya baskılanan heyecan ve duygular;
gastrit, ülser, bel fıtığı, bel ağrıları gibi hastalıklara yol açar.
Zamanla, duyguların bastırılması kansere dönüşür.
Öyleyse, sırlarımızı, hatalarımızı birileriyle paylaşmalıyız!
Diyalog, konuşma, kelime çok güçlü birer ilaç ve mükemmel birer terapidir!
__________________

[kalkanyumruk]

Yıkamakla gitmiyor yüzümdeki hüzün.
Aynaya baksam ellerin, gözün, hep yüzün...

Uzaklar yakın olur seni düşünürken
Aylar değişir, hep temmuz olur üşürken...

Aramıza kırk kilitli kırk kapı koysan..
Bu kalp sana kırılmaz, matkaplarla oysan...

Yokluğunda yarama tuz basar türküler
Senden gelir sana gider bunca öyküler...

Nerelerde olursan ol, silinmez izin.
Yıkamakla gitmiyor, yüzümdeki hüzün...

[kalkanyumruk]

Yine şehre gece düştü, aklıma sen, yüreğime hasretin.
Ey benim yakınıma, yanıma gelse de uzağında kaldığım yar.
Bu şehirden sen geçmişsin.
Kokun sinmiş bütün sokaklarına.
Sen buradayken yağmur mu yağmış ne?
__________________

[kalkanyumruk]

Zormuş Sevmek. Adını Koyamamak. Benim Diyememek.
Hep Yakın Hissedipte Hiç Yakın olamamak.
Ne Zormuş Sevgiliye eL Uzatıp ta Yavaş Yavaş Geri Çekmek.
Ve Ne Zormuş Ona Dokunup Kokusunu Hissedememek.
Adı; Hasret. Adı; ÖzLem. Adı; Acı.
Adı; Uzak. Adı; Rüya.
Ve Adı; Seni Her zaman Kıran Bir Duygu...
Hep Akılda olan Ama Hiç Yaşanmayan...
Bir Düş Gibi… Korkunç Ve Doğal…
Sevmek Bu mu?
Her An Acı çekip Hasret’le Yanmak mı?
_________________

[kalkanyumruk]

Z/amansız yokoluşların ayazında savruldu yazgım,
Dipsiz kuyuları mekan eylerken ruhum …
Ne Yar sedası ne anne duası Yetişmedi imdadıma …
Özlemek eylemiyken Yüreğimin,
Maktulu fail olan bir suça mahkum edildim …
Hal-i suçsuzluğumu Bir sen görsen Yeter …

[kalkanyumruk]

Ey Can/Sızım…

Kıtabul kaderime kazınmışken sürgünüm
Muhacir oldugum topraklarDa da kabul görmedi lisanıM
Boğuldum, bir yudum suya muhtac iken,
Savruldum, bir yellik rüzgara aşina iken …
Feryad-ı isyanımı Bir sen duysan Yeter …

[kalkanyumruk]

Alemin sürgüsünü çekmişken tenden
Külleri Savruldu Yazgıda ki Aşk’ın…
Bana sürme niyetine, Gözleri D/ağlamak kaldı …