Hüzünlü Mısralar...

[kalkanyumruk]

Ey Kalbim!!!
Kuyularda mı kaldın, ''Yusuf'' gelir üzülme.
Ateşlere mi daldın ''İbrahim'' gelir üzülme.
Dalgalar mı boğuyor ''Yunus'' bulur üzülme.
Güneş yakmaya mı başladı ''Şems'' gelir üzülme....
Yaraların mı çoğaldı ''Eyyüp'' gelir üzülme.
Bütün kapılar mı kapandı;
Bir kapıyı kapatan bin tane açar üzülme!!!

[kalkanyumruk]

kanarsın dostum dokunma saklıma
ateş böcekleri düştükçe aklıma
ateş yakarım ülkemin karanlıklarına
sevdam nasılda yakışır nasırlı avuçlarıma
kendimi yakıştırırım dik duran insanların arasına
güneş dökerim çocukların yarasına....
__________________

[kalkanyumruk]

İnsan ne zaman unutuyor gideni?
Ömründen bin ömür gidip,
keşkeler "neyse" ye döndüğü zaman mı?
__________________

[kalkanyumruk]

Yaratma eyleminin en soylu yolcususun...
Ben kendimi senin acılarınla şekillendirir
Ve senin öfkende bulurum sevincimi.
Hani insan büyük bir tutkuyla sımsıkı sarılırya sevdiğine,
Bir kum tanesi gibi bütünleşirya sahille,
Hani sevgisi ve öfkesi de delikanlıca olur ya,
Öyle kucakladım işte ben seni...
__________________

[kalkanyumruk]

Öyle Bir ''KAPAK'' HazırLadım ki Kendime ; ' ßiraz umut, ßiraz özLem, ßiraz hasret, ßirazda çiLe '' kattim.. ;
Yaktım hepsini 'özLemimLe' ..
KaLdırdım FoLyuyu Duman 'HasretiyLe' ,
'ÇiLeLer' Geldi akLıma !
Tek Kapakta; YaLan OLdu tüm hayeLLerim..!!!

[kalkanyumruk]

Ben seni özledim...
Yoksa yazmazdım sana...
Yoksa dökmezdim gözüm damlalarımı SEN diye...
Yoksa rüyalarında olmak ister miydim yar diye,
Yoksa hülyalarını süslemek ister miydim can diye...
Yoksa seni özler miydim böyle delice...
Galiba ben bu gece seni ağlayacağım sessizce...
Bir acı çay olup içemesem de seni,
Bir dua olacaksın dilimde ömrünce...
Bir gün ÂMİN olur kavuşuruz elbette...

[kalkanyumruk]

Sen benim kabul olunmayacak duamdın,
ben israrla seni aminlerde aradım....

Bu yüzden
Bir ömür hayal perdesine takılıp kaldı dualarım...

Şimdi yetim kalmış dualarıma
Sahip çıkacak bir amin arıyorum...

[kalkanyumruk]

Seni anlatacaktım…
Senden söz edecektim…
Ya da senden haberdar edecektim.
Seni bilsinler istedim belki de…
İsmini söylesem; kiminin aklında şımarık, kimininkinde uysal,
kiminde âlim, kiminde mazlum, kiminde zâlim, kiminde genç,
kiminde yaşlı, kiminde çirkin, kiminde güzel bir şeyle canlanacaktı.
Herkes kendi aklından, kendi geçmişinden, kendi kitaplarından,
kendi tarihinden, kendi açısından, yani “kendi”nden bir olta takacaktı sana.

Rengini söylemeye kalksam; kimi kötü, kimi iyi, kimi yakan,
kimi yanan, kimi duran, kimi koşan, kimi ayık, kimi sarhoş sanacaktı seni.
Herkes “kendi” rengiyle boyayacaktı seni…

Kokunu anlatsam; kimi hoş, kimi iğrenç,
kimi hafif, kimi ağır, kimi çiçekli, kimi baharatlı sanacaktı seni.
Herkes “kendi” burnuyla koklayacaktı seni…

Tadını söylesem; kimi acı, kimi tatlı, kimi ekşi,
kimi mayhoş, kimi tuzlu diyecekti sana…
Herkes “kendi” dilinin bildiği bir tada benzetecekti seni…

Huyundan söz etsem; kimi iyi, kimi kötü, kimi korkak,
kimi cesur, kimi tembel, kimi çalışkan, kimi kahraman,
kimi kaçak, kimi akıllı, kimi deli sanacaktı seni.
Hepsi “kendi” penceresinden seyredecekti seni…

Baktım ki, neyinden bahsetsem “onlara”,
neyinden söz açsam “onlardan”,
neyini söylesem “onların” olacak;
ne söylesem örtecek seni,
sustum, hiç anlatmadım…

[kalkanyumruk]

Aşk" ağır yükler bindirdi omzuma.
Ne taşımaya "Gücüm" var
Ne de atmaya "Cesaretim"
Çığlıklar arasında "Sağır"
Ve de "Dilsizim"
Ne duyup anlatmaya "İsteğim" var
Ne de konuşup anlatmaya "Mecalim"
"Aşk" diye birşey yaşıyorum...
Ne "Tek" taraflı demeye dilim var...
Ne de "Karşılıklı" olduğuna ispatım..
Sessizce Bekliyorum Ama!...
Ne daha fazla beklemeye "Sabrım" var..
Ne de boşver diyecek "Yüreğim"