Hüzünlü Mısralar...

[kalkanyumruk]

Ey Kalbim!!!
Kuyularda mı kaldın, ''Yusuf'' gelir üzülme.
Ateşlere mi daldın ''İbrahim'' gelir üzülme.
Dalgalar mı boğuyor ''Yunus'' bulur üzülme.
Güneş yakmaya mı başladı ''Şems'' gelir üzülme....
Yaraların mı çoğaldı ''Eyyüp'' gelir üzülme.
Bütün kapılar mı kapandı;
Bir kapıyı kapatan bin tane açar üzülme!!!

[kalkanyumruk]

Eyy Yar!.........
Eyy gönlümün /sol yanı/,,,,,,,,,,,,,,
Aklıma koydum seni aklım almadı,,,,,,,,,,,,,,,,,
Yüreğime bıraktım sana doymadı,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Aklım/la yüreğim/i birleştirdim,,,,,,,,,,,,,,
Bu sefer de /can/ dayanmadı,,,,,,,,,,,,,,,

[kalkanyumruk]

İyiliklerim sınır ihlali yapmaktan müebbete mahkum..
Keşkelerim haddini aşmakta bugünlerde...
Hüzünlerimi istifleyip süslemekten artık yoruldum...
Açılan yaralarıma zaman ve dua sürdüm bekliyorum....
__________________

[kalkanyumruk]

Her gün aynı tazelikte, seni sevmeler durağında bekliyorum
Gelecek misin, yoksa ben donayım mı sensizlikte?..
__________________

[kalkanyumruk]

sevgi ne tek günde..
Ne tek gülde, ne tek taş pırlanta yüzükte,
nede bir demet çiçekte,
ne laf olsun diye söylenen "seni seviyorum" sözünde.
Ne yalan bakan bir çift gözde..
Sevgi davranışlardadır..sevgi kalptedir

[kalkanyumruk]

Yalnızlık düştü yine payıma…
Yalınayak yürümek gibi soğuk betonlarda
Üşümek yorulmak ama yinede yürümek korkusuzca
Avuçlarıma hapsettim Kaçak düşlerimi
Kaçarlarsa düştüğüm gündür o gün yine yalnızlığa
Denizler kadar büyük
Öfke kadar ani
Ormanlar gibi sık
Çaresizlikle arkadaş
Yağmurla yoldaş
Toprak gibi benden
Tek bir soluk gibi derin bir yalnızlık…
Ve sonra günde Beş vakit dinlenmek
Unutmak yalnızlığı
Baktım şimdi uzaklaşıyor yalnızlık yalınayak ve mahzun
Uzaklardan bir ses duyuluyor bir nefes gibi
Huzur gibi…
__________________

[kalkanyumruk]

Ya Rab! Ümit bahşet!.. Ümit olsun yeni doğan sabahlarımızın adı…
Bir güvercin kanadında, yahut mor menekşe akşamlarda…
Buz kesilmiş hayâllerimizin yamacında beklerken, ümit yeşertsin dualarımız.
Rüzgârın hâyhûyuna takılıp sararan ömrümüze bir çiğ düşsün ümitten yana.
N’olur hiç solmasın ümidin yedi rengi içimizde…
Ya Rab! Affını ihsan eyle nur sızmamış her hâlimize.
Ağırlığından ezildiğimiz günah defterlerimize.
Günbatımlarının kuşattığı aciz sözlerimize,
dile getiremediğimiz tövbe yüklü cümlelerimize…
Ört üzerlerini Settar isminle çirkinliklerimizin…
Affeyle ALLAH'ım.
__________________

[kalkanyumruk]

Ağlamak;
Rahmandan kuluna bir armağan, bir rahmet!...
Ağlamak;İçteki sıkıntıları dışa atmaktır...
sıkıntılardan arınmaktır!...
Bazen sevgiliye naz!
Bazen sitemdir!

Bazen de anlaşılamamaktır...
Bazen pişmanlığın ifadesi...
Ağlamak; Kaybedilene ağıt!
Hüznün doruk noktası...
Resulün kaybettiği oğluna hediyesi ...

Ya Resulallah!
Sen de mi?
Dedirten inci taneleri...
Bazen Rab’be yöneliş!...
Bazen af dileme!...
Bazen acının inci inci dışa vurumu!
Adeta acının yıkanması...
toprağa karışıp yok olması...

Bazen sevincin gözlere yığılması,
ardından göz pınarlarından süzülen daneler...
Yürekte sevinç fırtınaları koparken, gözlerin mahzunluğu!
Söylemek, hissettiklerini ifade etmek insana uzakken,
süzülen damlalarla bunları tek tek yazmak!
İçteki gök gürültüsünün adeta yağmuru davet edimi...
Yakubun Yusu fa özleminin ifadesi!...

Net, yalın, riyasız hiçbir kelime telaffuz etmeden tüm çıplaklığıyla,
duyguların ifadesi...
Ve ağlayabilmek;
Gece yarısı mahlukat uyurken, seccadesinde Rab bine huşuyla yönelmiş,
alın secdede, Rabbi ile buluşmanın doruk noktasında...
bir müminin gözlerinden süzülen damlalar!
Belki de diğerlerinin kurtuluşuna mütesebbib!...

Rabbinden rahmet olarak....
Bir annenin yavrusuna özlemi, hasretinin ifadesi!...
Duygular kumkuması içindeyken kalbin birden infilak etmesi...
Ve gözyaşı;
Rabbinden rahmettir mü’mine!...
Bir tesellidir anneye! Sevgiliye sığınak!...
Mecnundan Leyla‘ ya kalan hatıra!...

ve Resul‘den ümmetine merhamet!...
__________________

[kalkanyumruk]

bir gün batar
bir gün söner
bir gün daha geçer
dün olur artık adı
karanlık eşit kılar ne varsa
siyah örtüye bürünen tüm yaşanmışlıkları...