Dikenler de sever,
Hem de hiçbir zaman kavuþamayacaklarý bir güzele
Gül dikenle bir hoþtur…
Dikenler de aðlar

Gülüne uzanan ellere akýtýr gözyaþlarýný,
Her damla kýzýl kan dikeni gül eyler…

Diken gülün bekçisidir,
Kapý kuludur her an sevgilisinin
Korur sevdiceðini yalancý âþýklardan
Gül kendine âþýk olaný ancak solup da baþýný bedenine düþürünce görür,

Mevla’m her kula gönül denen bir gül vermiþtir,
Ona diken olarak aklý vermiþtir,
Nefis denen yalancý sevgili
her an kalbimizde bahar esintileri estirmeye çalýþmakta
Gel gör ki çoðu zaman nefsin dikeninin heveslerini kanatmaktadýr,

Gönül denen gülse hep kendinden bilmekte,
Ve daha da kibirlenmektedir,
Ne zaman ki günahlar gönül gülünü soldurmaya baþlar
O zaman ah ben ne yaptým der de boynunu büktüðünde,

Aklý yetiþir gönlün imdadýna,
Tövbe suyu ile yýkan,
Muhabbet güneþinde yan,
Dua ile yeþer,
Aþk ile kök sal,
Maneviyat ile baþýný kaldýr,
Zikir ile sallan der,

Aklýmýzý gönlümüzün kapýsýnda bekçi yapmadýkça
Nefis belasý gezinecektir bir bülbül edasýyla
Her daim gönlümüzün semalarýn da…