Yalnýzlýk düþtü yine payýma…
Yalýnayak yürümek gibi soðuk betonlarda
Üþümek yorulmak ama yinede yürümek korkusuzca
Avuçlarýma hapsettim Kaçak düþlerimi
Kaçarlarsa düþtüðüm gündür o gün yine yalnýzlýða
Denizler kadar büyük
Öfke kadar ani
Ormanlar gibi sýk
Çaresizlikle arkadaþ
Yaðmurla yoldaþ
Toprak gibi benden
Tek bir soluk gibi derin bir yalnýzlýk…
Ve sonra günde Beþ vakit dinlenmek
Unutmak yalnýzlýðý
Baktým þimdi uzaklaþýyor yalnýzlýk yalýnayak ve mahzun
Uzaklardan bir ses duyuluyor bir nefes gibi
Huzur gibi…
__________________