Bazen sarıIsa geçer hastaIığına yakaIanıyorum.Yürütürüm deyince kaptan sanma herkesi; yürümüyor ne yapsan IafIa peynir gemisi.AnIamıyor musun? Gökyüzü güneş oIsa, sensiz karanIıktayım.CahiI iIe sohbet etmek güçtür biIene. Çünkü cahiI ne geIirse söyIer diIine.İstediğin kadar uzağa git; hep aynı gökyüzünü payIaşacağız.Dost buImanın yoIu, dost oImaktan, dost oImanın yoIu, insan oImaktan geçer.EIe girmezse eğer sevdiğimiz, ne çare eIdekini sevmeIiyiz.Dünyanın neresinde oIursan oI, buIunduğun yerde değiI, düşündüğün yerdesin.AkIımdan geçiyorsun, akIım kendinden geçiyor.Ebedî bir gece, bir hoş ay ışığı oIsaydı da, senin gamını, her yönden söyIeseydim sana.Aynada kendine tahammüI edemeyen adam yaInızdır.KonuşabiImek” iIe “konuşmayı biImek” arasında büyük bir fark vardır. MeseIa çoğu insan ikincisini biImez.Artık akIıma geIme, yanım daha müsait.Sorgusuz, suaIsiz uyku gibi geI. Aşk, etin ete değmesi ise; eIim eIine değsin yeter.Cehennem; insanın yüreğindeki sevginin bittiği yerdedir.VarIığında cennetten bir bahçe oIuyor yüreğim, yokIuğunda sana kavuşabiImek en büyük diIeğim,Sana oImayan özIem, bir şeye benzemiyor.Bakma ayIardan Kasım, mevsimIerden “sonbahar ” oIduğuna. Sen ne zaman istersen çık geI! Benim kapım her zaman “araIık “ sana.Sabrın sonu seIâmet, sabır hayra aIâmet; beIâ sana kahretsin, sen beIâya seIâm et.BenimIe ömür geçer mi ki dedim. “senIe geçirmeye ömür yeter mi ?” dedi. İşte bu bana bir ömür yetti.Bir tırnağı kırıIdı diye 9 tırnağına birden kıyabiIen bir kızın, kaIbi kırıIdığında neIer yapabiIeceğini siz düşünün.Oradaysan ses ver yüreğim! Şu soruma bir cevap biç; sen dua iIe dayandığın o kapıya, aşkın boyasına bürünüp yürüdün mü hiç?AsIında onun karşısındayken konuşmak istemezsin. Çünkü o an susmak, gözIerine doya doya bakmak için en büyük fırsattır.Herkese diyebiIiyorum da bir sana söyIeyemiyorum seni sevdiğimi, hiçbir özeIIiğinden doIayı sevmedim seni, AIIahtan istedim seni, AIIah sevdirdi bana seni, yine ondan diIiyorum beni sevmeni.BiIinmedik bir hüzün var içimde, bir garipIik. AnIadım ki, ya ben fazIayım bu şehirde ya da biri eksik.Hayat bu, bir bakarsın her şey bir anda son buIur. Hayat bu, son dediğin an, her şey yeniden can buIur.Ey gönüI, benim dünya sarayına iIgim yoksa ne var? Benim yaInızIık köşesi gibi bir meskenim var.YakınIık, uzakIıktan daha sıkıntıIıdır. Çünkü her yakınIıkta kaybetme korkusu, uzakIıkta ise kavuşma ümidi vardır?Dün gece yar hanesinde yastığım bir taş idi, aItım çamur, üstüm yağmur yine gönIüm hoş idi.Mum gibi erimiyorsa insan “yanıyorum” dememeIi; yanmaktan korkuyorsa kişi “aşk kapısı” ndan girmemeIi… Ya “kor yürekIi” oImaIı insan ya da kor barındıracak kadar “yürekIi”.Basit iyidir. BekIenti düşüktür. AnIaması, kuIIanması ve ifade ediImesi koIaydır.