İmam Esari


(260/873- 324/936)
Es’ariyye ekolünün temsilcisi olan Ebu’l Hasen Es’ârî’nin uzun adi Ali b. Ismail b. Ebi Bisr Ishak b. Salim b. Ismail b. Abdullah b. Musa b. Bilâl b. Ebi Bürde b. Mûse’l-Es’ârî’dir. Isminden de anlasilacagi üzere kendisi sahabeden Ebû Mûse’l-Es’ârî’nin (44/664-65) soyundandir. Künyesi Ebu’l-Hasan, lakâbi ise, Nâsiru’d-dîn’dir.
Dogum tarihi hakkinda çesitli kaynaklarda hicri 260, 266, 270 ve 275 tarihleri verilmis olsa da, yaygin olan kanaata göre (260/873-74) tarihinde Basra’da dogmustur. Zira, O’nun (300/912-13) tarihinde Mu’tezile mezhebinden ayrildigi bilinmektedir. O’nun da o günlerde kirk yasinda oldugu bilindigine göre, dogum tarihi olarak (260/873-74) tarihinin daha dogru oldugu kanaati yayginlik kazanmaktadir.
Es’ari’nin hayatini, dogumundan on yasina kadar, on yasindan Mu’tezile mezhebinden ayrildigi zamana kadar ve bundan sonraki hayati olmak üzere üç devrede incelemek mümkündür.
1. Dogumundan on yasina kadar olan dönem:
Bu dönem O’nun çocukluk ve ilk tahsilini tamamladigi dönemdir ki, çesitli ilimleri tahsil etmis ve daha ziyade babasinin ahlaki ve ilmî terbiyesinde bulunmustur.
2. On yasindan Mu’tezile mezhebinden ayrilmasina kadar olan dönem:
Otuz yillik bir dönemi kapsayan bu dönem O’nun, üvey babasi Ebû Ali el-Cubbâî (302/914-15) ile ilmî yakinligi bulundugu dönemdir. O Kelâm ilmini de Cubbâî’den ögrenmistir. Fikih’ta Hanefi olan Es’ârî, itikatta hocasinin tesiriyle koyu bir Mu’tezile mezhebi savunucusu olmustur.