On beþinde çocuktum, Çanakkale’de sahici kurþunla vuruldum!..

Sevgili okurlarým,
18 Mart 1915 Çanakkale Deniz Zaferi'nin 102. Yýldönümü, hepimize þimdiden kutlu olsun…
Tarihin akýþýný deðiþtiren, Milli Mücadele'nin, dolayýsýyla Cumhuriyet'in de önsözü anlamýna gelen bu eþsiz kahramanlýk destanýný kutlayacaðýmýz gün yaklaþýrken, aklýma hep, Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün bu savaþlarda yaþamýný yitirmiþ Anzak askerleri için söylediði þu sözler gelir:
“Bu memleketin topraklarý üzerinde kanlarýný döken kahramanlar; burada bir dost vatanýn topraðýndasýnýz. Huzur ve sükûn içinde uyuyunuz. Sizler, Mehmetçiklerle yan yana, koyun koyunasýnýz.
Uzak diyarlardan evlâtlarýný harbe gönderen analar;
Gözyaþlarýnýzý dindiriniz. Evlâtlarýnýz bizim baðrýmýzdadýr. Huzur içindedirler ve huzur içinde rahat uyuyacaklardýr. Onlar, bu toprakta canlarýný verdikten sonra, artýk bizim evlâtlarýmýz olmuþlardýr…” (1934)
* * *
Ve oðlunu Çanakkale'de kaybetmiþ bir annenin Gazi'ye cevabý:
“Gelibolu topraklarýnda yitirdiðimiz evlatlarýmýzýn acýsýný, alicenap sözleriniz hafifletti. Gözyaþlarýmýz dindi. Bir ana olarak bana, bir güzelim teselli bahþetti. Yavrularýmýzýn sonsuz uykularýnda, huzur içinde dinlendiklerinden hiç kuþkumuz kalmadý.
Majesteleri kabul buyururlarsa bizler de kendilerine ‘Ata' demek istiyoruz. Çünkü, yavrularýmýzýn mezarlarý baþýnda söylediðiniz sözler, ancak bir öz babanýn sözleri gibi yüce, ilahi. Evlatlarýmýzý bir baba gibi kucaklayan büyük ‘Ata'ya tüm analar adýna þükran, sevgi, saygýyla…”
* * *
Þair Baþbakan merhum Bülent Ecevit'in “Çanakkale” adlý þiirindeki þu muhteþem dizeler unutulabilir mi?
“Üstü cennet altý mezar
Çanakkale topraðýnýn
kavga bitmiþ mezarlarda
kaynaþ olmuþ yiten canlar.
Huzur içinde uyusun
vuruþtuklarý toprakta
kavgadan kinden uzakta
yan yana dostça yatanlar…”
* * *
Günümüze gelirsek;
Kavga çoktan bitmiþ, kaynaþmýþ yiten canlar.
Atatürk'ün sözlerinden, Avustralyalý annenin mektubundan ve Ecevit'in þiirinden ibret alsýn, iktidar uðruna kardeþi kardeþe düþman etmeye çalýþanlar!..

Uður Dündar