Ahmet Selçuk İlkan Şiirleri

[kaptan-8]

BİR GAZETECİ ARANIYOR

Hayatını ve yüreğini bu yola adamış nice ölümsüz
gazetecilere saygı ve sevgilerimle

Bir hayat sayfası bu
Yorgun çürümüş yalanlardan
Suya yazılmış yazılardan
Üzerindeki yıllanmış tozlardan
Ve gündelik yaz- bozlardan
Üç günlük aşklar
Keyifli mekanlar
Yemek tarifleri
Gece kulüpleri
Ziyafetler
Kıyafetler
Rezaletler
Ve en acısı
Faili meçhul cinayetler
Katil kim
Suçlu kim
Günahkar kim
Yok mu bu izi sürecek bir yürek
Kalemler mi kırıldı
Canlar mı bu kadar ürkek
Ne hayattan
Ne sanattan bir haber
Varsa yoksa bir magazin -bir spor
Aşkta ve sporda sadece skor
Siyaset kapalı kapılar ardında
Ötesini ne sen söyle
Ne de bana sor.
İsyanım bir çığlık gibi duruyor yüreğimde
Ve gittikçe büyüyor
Ekmekler bile küçüldü-insancıklar gibi
Çocuklar uçurumun eşiğinde
Kapkaç yaşıyor
Ve hayat
Bizimle son dansını ediyor
Gel gör ki
İpi kopmuş çivisi çıkmış bu dünyada
Hala herkes bambaşka bir rüyada
Nerede
Bu kırık dökük
Bu rezil bu boynu bükük
Bu umut düğmeleri sökük
Hayatı tamir edecek bir tamirci
Nerede
İnsanlığa
Yaşam sevinci
Verecek bir gazeteci

İşte bütün yürekler sokaklarda
Çığlık çığlığa haykırıyor
İnsanlık adına
Yarınlar adına
Doğmamış çocuklar aşkına
Böyle
Yüzlere
Binlerce
On binlerce gazeteci aranıyor.

Ahmet Selçuk İlkan

[kaptan-8]

Eylül Bakışlım

Baharda gelmedin yazda gelseydin
Ah benim hazanım eylül bakışlım
Nasıl sevdiğimi sen de bilseydin
Ah benim hazanım eylül bakışlım

Kaderimi baştan çizemez miydin
Bu kördüğümü sen çözemez miydin
Daha önceleri gelemez miydin
Ah benim hazanım eylül bakışlım

Kaç gece terk ettim kaç sabah koştum
Seninle doluydum sensiz bomboştum
Geç olsa da aşkı sende bulmuştum
Ah benim hazanım eylül bakışlım

Kalbim sarıl diyor aklımsa bırak
Gönlüm hep seninle ellerim uzak
Sen yolun başında ben de son durak
Ah benim hazanım eylül bakışlım.


Ahmet Selçuk İlkan

[kaptan-8]

EZBERLEMİŞİM

Hayatta ne varsa acıdan yana
Su gibi içmişim ezberlemişim
Ne dersler almışım hasretten yana
Kendimden geçmişim ezberlemişim

Ezbere bilirim ayrılıkları
Ezbere bilirim yalnızlıkları
Söyletmeyin bana o şarkıları
Dağlara yazmışım ezberlemişim
Kanımla yazmışım ezberlemişim

Yolcusu olmuşum ne gurbetlerin
Şairi olmuşum ne hasretlerin
Sırtıma vurulan ihanetlerin
Resmini kalbime mühürlemişim
Tepeden tırnağa ezberlemişim.


Ahmet Selçuk İlkan

[kaptan-8]

Fenerli Sokak

Fenerli Sokak'ta gün altıda batar
Bir başka renge bürünür Fenerli Sokak
Fenerli Sokak'ta bütün adamlar
Konuşurlar benim gibi hep susarak
Seni Fenerli Sokak'ta bekliyorum.

Yağmurlar yağmaya görsün
Meyhanelerde cümbüş
Sen orada kimleri görürsün
Ben gibi sevdaya tutulmuş, düşmüş
Seni Fenerli Sokak'ta bekliyorum.

Kesilir çocuk sesi, kadın sesi
Fenerli Sokak'ta yanınca ışıklar
Benim gönlümde bir sarhoş neşesi
Bana ümitler taşır bu sakin akşamlar
Seni Fenerli Sokak'ta bekliyorum.

Dönemem bir adım geriye
Biraz ötede belki sen varsın
Boşver aldırma sen hiç kimseye
Yolun düşerse beni meyhanede ararsın
Seni Fenerli Sokak'ta bekliyorum

Biraz da seninle dolaşalım bu sokağı
Aşkımı kaldırımlardan, parke taşlarından sor
Tanımaz gözlerim senden daha uzağı
Sensiz olmak senle olmaktan da zor
Seni Fenerli Sokak'ta bekliyorum.

Seni Fenerli Sokak'ta bekliyorum
Gönlüm Ümit pınarı, yüreğim sabır taşı
Bugün olmazsa yarın geleceksin biliyorum
Seneler silemeyecek asla bu aşkı
Seni Fenerli Sokak'tan daha çok seviyorum...


Ahmet Selçuk İlkan

[kaptan-8]

Gacikmiş Borç

Adana'ya bir gün yolun düşerse
Beni bitpazarında ara
Bil ki anıları bir sandığa koyup
Haraç-mezat satıyorumdur
Sana yazdığım şiirleri
Bir kadeh şaraba değişiyorumdur

Berlin'e yolun düşerse bir gün
Metrolarda beni ara
Kayıp çocuklar gibi ağlıyorumdur
Adını duvarlardan siliyorumdur

İstanbul'a yolun düşerse bir gün
Kadıköy'de beni ara
Ben de seni arıyorumdur
Sevdiğimi söyleyecektim sana
Seni bekliyorumdur



Ahmet Selçuk İlkan

[kaptan-8]

GEL

'Gelmezsen yeminli gülmez talihim
Senin ellerinde ölüm tarihim'

Geçmiş zamanları sildim takvimden
Sana ayarladım bütün saatleri
Sana hazırladım bütün yarınları
Gel!

Bütün papatyalı sokakları sereceğim ayaklarına
Bütün gecelere bembeyaz elbiseler giydireceğim
Bir yastık gibi hazır kollarım ipek uykularına
Gel!

Gözlerim tetikte dönüşünü bekliyor
Ellerim sana yaşanmamış mutluluklar örüyor
Bir kuş gibi bırakacağım kalbimi avuçlarına
Gel!

Dudaklarında dudaklarımın tuzu
Bakışlarında yüreğimin buzu
Ayak sesinde mutluluğun dizi çözülsün artık
Gel!

Çoktan tutuşmaya hazır seninle
Bu can bu beden bu yürek yangını kül
Kapıda zil masamda mum vazomda gül
Seni bekliyor
Gel!

İçimde bir telaş bir heyecan bir düğün
Sevinçten ölmezsem eğer döndüğün gün
Seninle yepyeni bir tarih yazacağım
Gel!


Ahmet Selçuk İlkan

[kaptan-8]

Gidebilirsin

Madem ki içinde o ateş söndü
Bir daha yakmadan gidebilirsin
Aklımda kalmasın bu son bakışlar
Yüzüme bakmadan gidebilirsin

Yıllardır verdiğin kederi görme
Üstüme yıktığın kaderi görme
Ömrümden çaldığın günleri görme
Beni de görmeden gidebilirsin

Sen düşün yaranı kimler saracak
Sen düşün gönlünü kim avutacak
Bir an önce kaybol oldu olacak
Bir veda etmeden gidebilirsin

Demek ben suçluyum bir tek sen haklı
Ben zalim bir düşman sense zavallı
En güzeli alıp beni asmalı
Beni affetmeden gidebilirsin

Zorlama kendini veda etmeye
Zorlama gözünden yaşlar dökmeye
Mecbur da değilsin birşey demeye
Hiç bir şey demeden gidebilirsin....

Ah



met Selçuk İlkan

[kaptan-8]

Gidenlerden Kalanlara

Ne şarkılar yazdık- biz ne şiirler
Hiç kimse sevmeden ölmesin diye
Ne ağıtlar yaktık ne çok türküler
İçimizde umut bitmesin diye

Kağıt yürek oldu kalem sevgili
Yaşadık sevdaya barışa deli
Uzattık düşmana-dosta bu eli
Çocuklar savaşı görmesin diye

Taş mıdır- kaya mı gönül kapınız
Gün gelir yıkılır saltanatınız
Biz ne canlar verdik-siz ne yaptınız
Analar gözyaşı dökmesin diye
Çocuklar boynunu bükmesin diye...


Ahmet Selçuk İlkan

[kaptan-8]

Göçebe Ruhlum

Aramıza Toros dağlarını koydun da ne oldu?
Değdi mi inadına bu hasret kaçağım
Yılları bir kör duvar gibi önüme
Yolları prangalar gibi ömrüme
Ve sensizliği nikahlar gibi kalbime
Gidişinin üstünden
Kaç mevsimi gelin ettim
Gel gör ki
Yine de susturamadım hıçkırıklarını umutlarımın
Dönüp dönüp bıraktığın bir beyaz mendile
Sarılışım ondan
Ve ardından serseri yıldızlar gibi
Seni şehir şehir arayışım ondan


Duydum ki
Gözlerini yağmurlu bir gecede Malatya'da bırakmışsın
Ellerini Konya'da Mevlana Türbesinde bulmuşlar
Saçlarını bir deli rüzgar almış
Akdeniz'in tuzlu sularında ***ürmüş
Ayak izlerin hala Assos'un kumlarında
Ve dudakların hala ağlamaklı
Ankara'nın o en soğuk taş duvarlarında
Bursa'nın yeşilinde güneşin
Erzurum'un karlarında ateşin
İzmir'in imbatlarında en ıslak bakışın kalmış
Görüyorsun işte
Bana yine seni toplamak düşüyor
Beni de sokaklardan sokaklara çarpmak
Oysa yüreğim bu ağustos sıcağında
Sensizlikten buz kesmiş
Yuvasız kuşlar gibi üşüyor


Hani derler ya
'Diyarbakır, Diyarbakır olalı
Böylesine zulüm görmedi
İnan ki göçebe ruhlum inan ki
Bu şairinde
Anasından doğdu doğalı
Böylesine acı çekmedi
Şimdi soruyorum sana
Bir sabah
Gebe bırakıp gitmeseydin umutlarımı
Ben böylesine hayaller doğurur muydum?
İstanbul'un bu en köhne sokaklarından
Ardahan'ın en ıssız dağ köylerine
Böylesine acı
Böylesine zehir
Böylesine asi
Şarkılar haykırır mıydım?

Biliyorum
Yetmedi sana bu sevda
Yetmedi sana bu aşk
Sana gelen tüm trenleri kaçırdım
Sana giden bütün otobüsleri
Acılar istasyonunda biletsizim şimdi
Çıkışım yok, dönüşüm yasak
İstesem de gelemem artık
Uzakların en uzağında
Sonsuzluğun sonundasın
Sen de bekleme beni
Hadi durma
Yeni ülkeler bul kendine,yepyeni adresler
Mesela Katmandu
Mesela Hindistan
Mesela Tibet
Orda da yeni aşıklar bul kendine
Onlarda benim gibi
Önce şair
Sonrada doğduğuna pişman et

Oysa yıllardır
Kutsal bir emanet gibi sakladım aşkını
Ve seni bekledim
Her sabah terkedilmiş istasyonlarda
Hiçbir sevgili
Böylesine kanatmadı gözlerimi
Hiçbir sevgili
Böylesine sökmedi yüreğimi
Rüzğar bile dokunsa ağlarım şimdi
Bak hala parmak izin duruyor avuçlarımda
Ve her gün aynı soru dudaklarımda
Sana böyle yanmaktan
Seni böyle sevmektense
Dağ başlarında taş mı olaydım söyle?
Ah benim göçebe ruhlum
Ah benim kaçağım
Ah benim bağrıma saplanmış esmer bıçağım.




Ahmet Selçuk İlkan