Turgut Baki Şiirleri

[kaptan-8]

Aniden Aklıma Düştün

bak şimdi
gecenin bir vakti
aniden aklıma düştün
nedensiz
zamansız
bir heyecan kapladı tüm bedenimi
tarifsiz
şaşkınım
işte yine kurtulamadım
seni düşünmekten
seni anmaktan
için için yanmaktan
efkarlanmaktan
oysa söz vermiştim kendime
alışacaktım sensizliğe
olmadı
olamadı
hala seni seviyor
hala seni özlüyorken
kandırmak boşuna kendimi
bu can bu tende
bu gönül bu bedende
oldukça da
unutamam seni
anlıyor musun

[kaptan-8]

Bir Meçhul'ün Güncesinden Notlar..! - V

gece oldu mu?
baldıran zehir gibi yapışıyor,
geçmişi kınalı dünyanın
cefası canıma

dar geliyor odam bana,
duvarlar üstüme, üstüme yürüyor ha bire!

Delleniyorum,
çok akılıymışım gibi

benim,
bana bile tahammülüm yok böylesi gecelerde
birde yetmezmiş gibi,

dışarıda fasıl geceleri
muhtelif zaman gürültüleri
varyeteler, sinekler, kediler
ve fare ölüleri

doluşup durur usuma
inadına, inadına

hani çok sevmiştim ya,
sevebildiğimin en çoğundan,
ve halen en daha çok
seviyorum ya seni
sırf bunun hatırına
sırf bu yüzden

bir tek sen,
sen olmazsın
bunca karmaşanın arasında

kendimi mahkum ederim sensizliğe de,
izin vermem sana bulaşmalarına

her ömrün bir kaybetme mevsimi oluyormuş mutlaka

öyle diyor, bildiğini iddia edenler.

aşklarını,
inançlarını,
dostlarını,
heyecanını,
merakını,
amacını,
arzusunu kaybedermiş insan zaman, zaman

benimkinin de farkı yok sanırım
bu yaşananlardan

bir mevsimdir bu gelip geçer,
yaz ise fazla terlememeye
kış ise fazla üşütmemeye çalışacaksın
hepsi bu demişti babam,
tarihini bile hatırlamadığım
vakti zamanın birinde

işte durup dururken birden geldi aklıma
nerden geldiyse

ve ne gerek varsa bilmiyorum ama
habire karalıyorum,
kara kaplı defterin bir köşesine tüm bunları

iyi
yazmak iyide
bir de başlık bulmak gerekecek tüm bu yazılanlara.


Bir Meçhulün Güncesinden Notlar desem?

dedim bile!

[kaptan-8]

Bir Meçhul'ün Güncesinden Notlar..! - Vı

özenle katlanmış,
sararmış bir yaprağı çıkararak koynundan
okuduğu satırları
defterine karaladı meçhul

gidişin değil,
bir umutla dönüşünü beklemek öldürecek beni
diye yazıyordu satırlarda.

neden bir umut? diye sormadı
biliyordu,
geri gelecekmiş gibi
vedasız, gittiğini biliyordu çünkü...

iki damla yaş
süzülerek gözlerinden
kaleminin ucuna çöreklendi.

oysa gözümden damlayan bir izdi suya; yalnızlığım.
kimseler bilmezdi diyerek
karaladı yazdıklarının üstünü

uykusuzluğum,
her gece tırmanırdı kara yorgunluk yamaçlarına da
kimseler görmezdi...

umut dağının zirvesinde
ismini haykırırdım!
sesim, sesinin yankılarından dönerdi,
sen dahil
kimseler duymazdı

sevgi denizinde,
suya olan susuzluğum gibiydin sen!
çorak topraklar gibi kavrulmuş yüreğim
can çekişirdi.. sen diye..

nerdesin? can..!
nerdesin?
demez

yalnızlığımın şefkatli kollarına sığınarak,
sabahı beklerdim...

diye
bir not düşerken meçhul..

gün ağarmak üzereydi

[kaptan-8]

Bir Meçhul'ün Güncesinden Notlar..! - Vıı

çocukluğumdan kalan
ödünç gülümsemeyi bırakıp bir kenara
bir iki satır karaladım benden sonrakilere

herşeyi anlatmak mümkün değilsede,
meçhul birşeyler kalmamalı pek geriye...

nerden başlayacağımı
ve
neyi anlatacağımı bilmiyorum diyerek karaladığım satırlara
bir kenara iliştirdiğim şu notu düştüm sonra;


aklıma düştüğünde yüzümdeki tebessüm
yanlızlığımdan yansıyan alev alev öfke
sensizliğe olan bunca tavır,
bir gün olabilme ihtimaline gösterdiğim onca sabır
yokluğunun yüklediği bana nihayetsiz kahır
hep senin yüzünden değilmi
ey can

oysa,
hala kimi sevdiğimi
ve kimi özlediğimi bilmeden,
her gece bu sıkıntıyı ateşe veriyor
ve alevlerin leşini
kucaklamış olarak uyanıyorum

O ' na dair bir şeyler var benliğim de
ama ben o'nu tanımıyorum...

yinede kendime yabancı olduğum kadar
yabancı değil o bana...

üstelik gece yarıları duyduğum
nerden geldiği belirsiz
kadim bir dost gibi kucaklayan tanıdık bir şarkı olarak
beni çağıran sesi hep kulaklarım da.


bir meçhulun güncesinden diye başlamıştım karalamaya
bir delinin sanrılarına dönüşmeden noktalamalıyım belki de...

oysa yazacak okadar cok sey varki daha.

belki sonraya..

[kaptan-8]

Bir Meçhulün Güncesinden Notlar

eskici tezgahından aldığım
karakaplı defterin ilk sayfasında
devrik harflerle şöyle yazılmıştı;

kendine bile meçhul bir adamım ben

ve sonra şöyle devam etmişti satırlar;


hayır...

alışamadım hala,

ihanetler ağır geliyor.

ağır geliyor dost bellediklerimin diri diri mezara gömüşleri beni

lime lime çürürken
beni ben eden, bende ne varsa

inançlarım,
alay edercesine inançsızlıklarımla raks ediyor

önce beynim,
sonra yüreğim yabancılaşıyor bana

beni ilk terk edense; umutlarım

kendimle hesaplaşacağım anı bekliyorum ama
sorgu melekleri gelmedi daha

yaşarken kendimi işe yaramaz biri olduğuma inandırmaya çalışmakla geçiyor
yalnız dakikalarım
ama dakikalar,
bana kalan şu küçük zaman diliminde
kalbim ve beynim arasındaki upuzun yolu geçebilmeme yetmiyor

nerden aktığı belli olmayan bir kan var dudağımda
ve dudağımda nerden gelip konmuşsa bir kuşun gözyaşı!

şimdi tüm bunların benimle işi ne?

yoksa şahitlik etmek için mi buradalar
yeniden dirilişime

dışarısı günlük mü?
yoksa gece mi
sonbahar yağmurları yağıyor mu hala?

nedense üşüyorum
ama soğuk değil

var mıdır haberi halimden sevdiklerimin
ya göz yaşı döken kimse
var mıdır ardımdan?

ya inandıklarım
inandığım ve uğruna tükenişi yeğlediğim onca şey?
onca şey sahipsiz ve öksüz mü kalacaklar şimdi?

güzel günler görmek artık imkansız mı yurdum insanlarına?

biliyorum
ben hiç bir şeydim
ve hep
hiç olmayı yeğledim
inandıklarımın
ve umut ettiklerimin bir gün var olabilmesi adına

yine de böyle mi olmalıydı?

onca yaşanan
hiç olarak mı kalmalıydı?

oysa ben
savaş meydanlarında tükenmek isterdim
ve son nefesi
zafere giden yolda
bir tebesümle vermeliydim...

dost ellerden
bedenime saplanmış hançerlerin
ihanet zehiriyle değil

diyerek bitiyordu ilk sayfa

[kaptan-8]

Bir Yanık Kokusuydu Duyduğum

akrep ve yelkovanın
çılgın sevişme saatleri bunlar

her buluşmada
büyük orgazmların yaşandığı

ve yeni günlerin gebeliğiyle yüklü gecelerde

bir yanık kokusuydu duyduğum
bir yanan insan çığlığında

yakan sen

yanan bendim

ve senin ölüm fermanı verdiğin aşkımın
var olma çığlığıydı duyulan

sevgiye duyarlı tüm yüreklerin duyduğu




(sevgi dolu koca yüreğine rağmen

öfkenin
inadının
ve gururunun sağır ettiği

senin

duymazdan geldiğin)

[kaptan-8]

Biz Hiç Olmamıştık

özlem türkülerinin tuzu ile kavrulmuş dilim lal olmuş
sensiz sabahlara sensiz düşlerle uyanmak zor
bağlandı kalemin elleri
kelimeler öksüz
imgeler küs
sustu sevinci yüreğimin sen düşlerimi terk edeli
bugün değilse yarınlar yok artık
sen yoksun
ben yok
biz hiç olamamıştık zaten.

[kaptan-8]

Biz Yokuz Artık

seni düşlerime hapsettim bu gece
hayatımda yoksun artık.

seni anılarıma gömdüm bu gece
yarınımda yoksun artık.

Sen yoksun
Ben yokum
BİZ yokuz artık.

[kaptan-8]

Böyle Mi Olmalıydı

sen de yalansın artık ben de
bir tek yaşananlar gerçekti
yazık ki şimdi hepsi bir anı
böyle mi olmalıydı