Turgut Baki Şiirleri

[kaptan-8]

Aniden Aklıma Düştün

bak şimdi
gecenin bir vakti
aniden aklıma düştün
nedensiz
zamansız
bir heyecan kapladı tüm bedenimi
tarifsiz
şaşkınım
işte yine kurtulamadım
seni düşünmekten
seni anmaktan
için için yanmaktan
efkarlanmaktan
oysa söz vermiştim kendime
alışacaktım sensizliğe
olmadı
olamadı
hala seni seviyor
hala seni özlüyorken
kandırmak boşuna kendimi
bu can bu tende
bu gönül bu bedende
oldukça da
unutamam seni
anlıyor musun

[kaptan-8]

Geceye Uzak

bir
beyaz
bulutun
üstündeyim
güneşe
yakın
geceye
uzak

[kaptan-8]

Gelişim Sanaydı..& Dönüşüm Bana Oldu

o ev artık boş diyen bir çocuk sesi ile

bin umutla gelip durduğum kapından
ve parmağımı üstüde unuttuğum zilden
zor uzaklaştım

pencere önü saksılarından sarkan çiçekler gibi uzanmış başların
kapı aralığı & perde ardında ki gizli kaçamak bakışların

ezikliğin de

elimdeki karanfil demetini
gözlerini yüzüme dikmiş gülümseyen & şaşkın küçük kıza uzattım

bir şeyler düğmelendi boğazıma
seni soramadım

ne varsa gönlümde ve aklımda sana dair

tutuşturmak üzere yeniden
zamanın küllenen yüreğini de alıp yanıma

sensizliğin bir ölüm gibi kol gezdiği o mahalleden
kendi tabutunu taşıyan bir garip gibi kaçtım

[kaptan-8]

Geliversen Ne Olur

martılarla
gecenin güne mağlubiyetinin seyrindeyiz
dilimde sözleri kaybolmuş bir şarkı
dudaklarımda sigara
her zamanki gibi aklımda sen
ah bir de çıkıp düşlerimden
geliversen ne olur

[kaptan-8]

Görmüyorsun Biliyorum

şu alemde
ne varsa gördüğü gözlerimizin
yansımasıdır sadece
gölgesidir gözle görülmeyenin

senin bakıp da bende
göremediğin gibi

[kaptan-8]

Güneş Seni Kıskanıyor

oturmuşum sahile
soruyorum
ağustos güneşi mi
daha çok yakıyor beni
yoksa sen mi?
güneş öylesine kızıyor ki
kavuruyor ortalığı
biliyorum
ben böyle düşündükce
güneş seni kıskanıyor..!

[kaptan-8]

Güneşin Tutulduğu Gün & Güneşle Gelen Çocuk

yolun kenarında yatıyordu bulduğumda
gece gibi kara gözlerinde ürkütücü bir gülümsemeyle

soğuğa inat
neredeyse çırılçıplak bedeni
ateş gibi yanıyordu

elleriyse buz gibiydi uzandığında bana
kara kaplı bir defteri sıkıştırarak avucuma

şimdi git!
ardına bile bakmadan
ve unut beni
ama oku sana verdiğimi
oku
okuduklarını da yaz
sonuna Meçhul den dersin
O anlar dedi

emir gibiydi söyledikleri
düşünmeden kalktım
ve yürüdüm ardıma bakmadan

ben neden gidip çökmüştüm ki yanına?

gecenin karanlığında
gece gibi kara gözlü bir meçhul adamın
avucuma sıkıştırdığı
kara kaplı defterdeki sıcaklık
yakıyordu avuçlarımı hala

dönüp ardıma bakmaya korkuyordum
ya orda yoksa
ya gördüğüm bir düşse

ya bu kara kaplı defter neyin nesi?
avuçlarımdaki yangı da mı bir düş?

bir kara kedi geçti tısla***** yanımdan

bir karga çığlığı kapladı geceyi

bir kenara birikmiş
kara bir su birikintisinden seyrettim
dolunayın yüzünü

ürpermedim
aksine
içim yandı

vardığımda eve
çoktan gün ışımak üzereydi

bir iki mum yaktım
okumama yetecek kadar

güneş kursuyla süslenmiş
çalışma masama oturduğumda
kara kaplı defter elimdeydi
bırakamamıştım bir türlü

gece gibi kara gözlü meçhulün sıcaklığıysa
hala üstünde

nedense korku
hiç uğramamıştı bu gece bana

aklımda
yolun kenarında boylu boyunca yatan
gece gibi kara gözlü bir adam

elimdeyse
adamdan bana yadigar
kara kaplı bir defter

düşünmeye başladım yol boyunca yaşadıklarımı

önce
bir kara kedi geçti tısla***** yanımdan

sonra
bir karga çığlığı kapladı geceyi

ve bir kenara birikmiş
kara bir su birikintisinden seyrettim
dolunayın yüzünü

ürpermedim
aksine
içim yandı

derin bir nefes çekip sigaradan
açtım kapağını kara kaplı defterin

sararmaya yüz tutmuş sayfada
kara bir kalemle düşülmüş
bir not gördüm

viran bir şehir gibiydim
içimde binlerce hayat barındırsam da

sense yolunu şaşırmış bir yolcuydun
habersizce uğradığında bana

sadece bu kadardı
arkası yoktu notun

bir sonraki sayfadaysa

kimseler yürümez bana uzanan yollarda
kimseler gelmez bana
şimdi sen de
olduğun yerde kal
nasılsa
gelsen de
konaklamadan göçeceksin benden
o yüzdendir ki
gelmesen de
uğramasan da olur
yine de sen bilirsin yazıyordu

gece gibi kara gözleriyle
gecenin karanlığında
yolun kenarına
çıplak bedeniyle uzanmış adam

kimdi?
kimin nesiydi?

karakalemle

kara kaplı bu deftere

kim için
karalamıştı bu satırları?

ve neden
sıkıştırdı avucuma
bu kara kaplı defteri?

neden?

şimdi git
ardına bile bakmadan
ve unut beni
ama oku sana verdiğimi
oku
okuduklarını da yaz
sonuna Meçhul den dersin
O anlar dedi

neden?

kara kaplı defterde
kara kalemle
karala***** oluşturulmuş bir sayfayaysa

gümüş bir yüzüğün kenarıyla
şu satırlar karalanmıştı

benim gecelerimde
karanlık koylarımın
o mağrur kayalıklarından
gümüş kanatlı martılar havalanır

uzaklardan göz kırpan küçük yıldızlar gibi
karışırlar gece gibi siyah
zifiri karanlığına düşlerimin

ve sen
tüm bu karanlıkları yok etmeye and içmiş
ışık prensesi gibi süzülerek

güneşin tutulduğu gün
güneşle gelen çocuk

gelişin gibi
gidişin de ansızın olacak bir gün
biliyorum

bu yüzden
sen değil
ben gidiyorum

[kaptan-8]

hani

ben senin gözlerine vuruldum
diyordun ya
hani gözlerinden gönlünü okudum
diyordun ya
hani
sen benim ömrümün anlamı oldun
sensiz ben yok olurum
diyordun ya
şimdi bakıyorum halimize de
dediklerin doğruysa
sen neredesin

[kaptan-8]

Hani Geleceğim Demiştim Ya

bir çocuk mahcupluğunda
merhaba

şimdi bana
kızacak
küsecek
burulacak
sitem edeceksin

bilirim

belki de isyan edecek
hatta
hatta lanetleyeceksin

madem ki gelmiyorsun
hiç gelme diyeceksin

kim bilir

ya da hiç bir şey demeyeceksin

ve neler geçiyor aklımdan bilmeyeceksin

oysa nasıl gelmek isterdim

nasıl sarıp sarmalamak seni
basmak bağrıma
kokunla ciğerlerimi doldurup
öpücüklere boğmak

ve sevişerek uykusuz kalmak

günü seninle karşılamak

konuşmak saatlerce

senden
benden
bizden
özlemle geçen gecelerden
ve gelecekten

ama olmadı işte

hesaplar tutmadı

gelmiyor değil
gelemiyorum

nedenini sorma

diyemiyorum

ama bir gün buluşma umudumuz hep var içimde
öyle hissediyorum