İpek Nemutlu Şiirleri

[kaptan-8]

Sondayım....

Karardı gözde aydınlık,
Yaşanması güç gibi görünse de.
Yalın ayak kulaklarımda sürüklenirken,
Sesin.
Işığı giderek azalıyor içimizdeki aşk cevherinin.
Her sabah güneşinde,
Yüreğimde demlendiğini hissediyorum
Koskocaman bir yalnızlığın.
Ne çare,
Hiç sevemedim ayrılığı biliyorsun.
Bunca tanıyorsun da beni hala inanmak istemiyorsun.
Üzgünüm...
Belki de;
Yüzümü yalayan şu sıcak,
Şu alev alev aşk kokan rüzgar,
Çok fazla şeye tanık olduğu için
Sanki her yol acıya varıyor
Her aşk mutsuzluğa filiz veriyor gibi
Tüketilmişliğimi hiçbir zaman göz ardı etmiyor.
Süprüntü bir evsiz gibi,
Dindirmeye çalıştığım
Sensizlik nöbetlerimin sefalet öykülerini,
Kör bir aşık gibi kararan bakışlarımda
Neden aydınlığa yer olmadığını,
Bir o anlıyor...
Dudağımın kenarında
Sana bakarken donmuş bir gülümseme,
Çürüyen bir aşka son görevini yapıyor.
Artık bir türlü aydınlanmıyor
İrili ufaklı sabahlarım.
Su kenarında susuzum
Senin yanında sensiz
Karardı işte gözde aydınlık
Yaşamak çok güç bile olsa,
Zorundayım

[kaptan-8]

Serçeler....

Bir meleğin gece duasına
Kanat açıp gülüyor serçeler
Arındırılmış bir hayat geziniyor sokaklarda
Sessiz bir bekleyişim var
Bilirsin işte
Bir vuruşta devrilmezmiş umutlar…
Bir meleğin gece duasına
Minik yürekleriyle eşlik eden serçeler
Bu kez benim için uçuşsunlar
O bildiğim masal kahramanları gibi
Kocaman gülmek istiyorum…

[kaptan-8]

Sepya Ekspres....


Gidiyorum,
Otobüs duraklarında sabahlamaya.
Zarar vermeden,
Benim sandığım yüreğine,
Gül bahçesinde kanamaya…
Bil istedim,
Anlatmak için güçsüzlüğümü,
Kelimelerimin olmadığını.
Hepsi bitti…
Gidiyorum,
Bil istedim.
Durdurulamayacak bir sel gibi,
Özüm acıları kanıksamışken.
Yüreğimde sevdalı gözlerin bakışlarına ait,
Yanıklarım varken.
Yola çıkmak için aklımı kaçırmış olmalıyım!
Ama
Bir rüya gördüm,
Kollarımı yüreğine zincirlediğin.
Sevseydin biraz içinden beni,
Bil isterdim hepsini.
Yine de
Gidiyorum,
Sebeplerim göçe aldandılar çünkü.
Özüm küçük bir ışığın peşinde ve
Yüreğim telaş içinde.
Bir rüya gördüm,
Benim çağırdığım senin gelmediğin…
Tıpkı eskiden olduğu gibi,
Sepya görüntüler sarmalıyor gündüzlerimi.
Düşlerim yarım yarım, bölünüyor.
Benliğim küskün.
Artık sana dönemem!
Bil istedim.
Zaman ilaç olamıyor,
Mesafeler çok çok uzak.
Beni kendine yakın edemezsin.
Hem ben,
Yalnızlık ve uykusuzlukla kaynaştım,
Soğuğunda gecelerin…
Yazık ettiğin günlere selam olsun,
Benden!
Bir rüya gördüm,
Darmadağınıktı ismin.
İstesem de tutamayacağım ellerine iyi bak!
Çünkü ben,
Gidiyorum.
Bil istedim...

[kaptan-8]

Sensizlik....


Sen giderken,
Senin o çok sevdiğin,
Saç örgülerimden kan damlıyordu.
Başımı önüme eğdim,
Ve acıdan kanadı gözlerim.
Gözlerimi tekrar açtığımda,
Eski masallardan birinde bir peri kızı öldü.
Sen gittin…
Bir çocuk ağladı,
Rüyasından korkup.
Arabalar yeşilde durdular.
Ama senden haber alınamadı.
Şarkılar adını fısıldadı kulaklarıma,
Uzun bir bekleyiş başladı yüreğimde.
Ve zamana yenilip,
Papatyalar da soldular…
Birçok kez ip bağladım ağaçlara,
Kuşlarla konuşur oldum.
Susuz uykusuz ve savunmasızken,
Acımasızlığına şaşırıp,
Cılızlaştı sesim.
Ve sen beni hiç duymadın…
İşte böyle böyle kestim saçlarımı.
Sen gittiğinde saç örgülerimden kan damladı.
Benim için çizdiğin kuşlar bir daha hiç uçamadılar

[kaptan-8]

Seni Seviyor'um....

seni seviyorum! ...
tılsım tılsım barınışını içimde,
oluk oluk akışını,
hayatı,
zamanı,
anı,seviyorum seninle...
el değmemiş rüzgar gibiyiz.

[kaptan-8]

Senfoni....


Kalbimden çalınmış bir yudum sevgi,
Ruhumu parçalarına ayırabilir.
Hatta
Aşkın yaşam mücadelesi,
Yüreğimi kutsallaştıra da bilir.
Ama nereye kaçarsam kaçayım,
Puslu bir gökyüzü gibi
Yakalanırım yağmuruna vicdanın.
Ruhum feragat etse bile,
Peynir ekmek sevişmelerden.
Sadece
Alışılmışın dışı barınağımdır.
Ötesi,
Karanlık bir sahne.
Süt liman bir gerçeklikte,
Gerekçe sayılmayacak kadar yansızımdır.
Dahası,
İpi kopmuş bir uçurtma bence.
Birikirim yatağı tıkalı bir nehir gibi!
En önemli varlığım yasaklı bir hatıraysa,
Çizdiğim ama oynayamadığım bu oyunu,
Kendim terk edebilirim.
Bilirim,
Eften püften yetinmeler beni mahveder
Ve
Aldatanlar aldanır!
Değişmez kural,
Acıları acılarla örtmeyeceksin,
Vicdanının sesini elinin tersiyle itmeyeceksin!
Bunu bilirim bunu söylerim.
SESSİZLİĞİNDE SONBAHARIN,
HAYAT'TAN ÇALIDIĞIM ROLÜN
HAKKI
GÖMÜLÜ KALIR YÜREĞİMDE…

[kaptan-8]

Sen Ve Ben....


Zambak kokulu bir mum alevinde yitirdim kendimi.
Pencere kenarına dayadığım dirseklerim kadar,
Acıdı canım…
Bir ağacın gölgesinde saklı kalmış gibi zaman,
Hoyratça geçip gitti.
Ben, deniz tuzu taşıyan bir rüzgârın ardında bekledim seni.
Zencefil kokan caddelerde dolaştım en çok.
Bacanın dumanında közlenmiş gibi anılar,
Şehrin ara sokaklarına dağılıp kayboldular.
Tren raylarında uyurken,
Sabah ayazında üşürken bulundum.
Uykusunu alamamış dört yapraklı bir yoncanın,
Dördüncü yaprağıyken…
En çok yalnızlık çöktüğünde içime kaybettim kendimi.
Bıçakla kesilen parmağım kadar,
Kanadım…
Bir elmanın kurt çıkan yarısı gibi ellerin,
Ellerime değmeden gitti.
Kış güneşi gibi ışıyan bir lambanın altında bekledim seni.
Saçlarımı kazırken,
Gün batımında ağlarken bulundum.
Ortasından çatlamış bir nazarlığın,
Mavimsi sicimiyken…
Zambak kokulu bir mum alevinde,
Yitirdim kendimi…
Bir ağacın gövdesine kazınmış eski iki âşıktık…

[kaptan-8]

Sen....


Şu küçücük yüreğime sığmış
Kocaman bir sevdasın sen.
Tüm cümlelerimin öznesi
Anlatılarımın kahramanı hep sen.
Dünümü, bugünümü
Ve yarınlarımı toplayınca,
Ortaya çıkan,
Mütemadiyen beni gülümseten neticesin sen.
Penceremde yaz kış açan sardunyasın bazen.
Beni hiç terk etmeyen çocukluk hayallerim,
Masalımsı aşklarım,
Ağlamaklı gözlerim,
Susmayan şarkılarım,
Yağmayan yağmurlarım,
Gelmeyen baharlarım…
Ve daha fazlasını saymaya utandığım sen.
Yitip gitmiş bir gül tomurcuğusun bazen,
Titreyerek yüreğime ektiğim ve
En çok özlediğim hep sen…
Bir sensin,
Hayalini öpüp,
Yüreğimde sarıldığım.
Yudum yudum içtiğim ve bitmesinden korktuğum.
Beklerken sabahlayıp,
Benliğime kattığım,
Yanımda hiç olamayan…
Günlerce, gecelerce bıkmadan düşündüğüm,
Ağlaya ağlaya burnumu kızarttığım,
Hep sen.
Bir kez daha sen
Sadece sen…

[kaptan-8]

Satır Arası....


Geçmiş,
Eskiyen bir ayna gibi
Geride kaldıkça, çatlıyor izleri zamanın.
Üşüyor çok derinlerinde,
Zavallı çıplak ayaklarıyla bir çocuk.
En kötüsü,
Basıp gidilmiyor geçmişin üzerinden.
Söylenilenlere cevap verilmiyor.
O küçük çocuğun yüzü
Bir türlü gülmüyor.
Sararan sayfaları hep ağlamaklı sanki
Geçmişin.
Paslanmış bir dikiş makinesi gibi
Durmadan o eski kumaşın,
Gövdesini delip duruyor zaman.
Geçmiş zamanın rivayetinde,
Bir yerlere tutunuyor kalpte yanan.
Geçmiş,
İncelen sesini hiç kalınlaştırmadan
Her defasında,
Aynı tizlikle aynı hikayeyi tekrarlıyor.
Hikaye,
Bir dertli ve bir dertlendirenden oluşuyor.
Ve zamanın birinde başlayıp
Uzunca bir süre devam ediyor.
Ahşap pencere kenarına tırmanınca çocuk,
Eline bir kıymık batınca,
Parmaktan öte kalpte sevda kanayınca
Bir anne bebeği için ağlayınca
Geçmiş geleceğe imreniyor.
Herkesin yerli yersiz,
Anlatacak çok şeyi var geçmişte.
Ama ne geçmişle ne de geçmişsiz yaşanmıyor.
Devam etmek kalıyor sadece
Gittiği yere kadar,
Ve bittiğini görene değin...