Sensizlik....


Sen giderken,
Senin o çok sevdiğin,
Saç örgülerimden kan damlıyordu.
Başımı önüme eğdim,
Ve acıdan kanadı gözlerim.
Gözlerimi tekrar açtığımda,
Eski masallardan birinde bir peri kızı öldü.
Sen gittin…
Bir çocuk ağladı,
Rüyasından korkup.
Arabalar yeşilde durdular.
Ama senden haber alınamadı.
Şarkılar adını fısıldadı kulaklarıma,
Uzun bir bekleyiş başladı yüreğimde.
Ve zamana yenilip,
Papatyalar da soldular…
Birçok kez ip bağladım ağaçlara,
Kuşlarla konuşur oldum.
Susuz uykusuz ve savunmasızken,
Acımasızlığına şaşırıp,
Cılızlaştı sesim.
Ve sen beni hiç duymadın…
İşte böyle böyle kestim saçlarımı.
Sen gittiğinde saç örgülerimden kan damladı.
Benim için çizdiğin kuşlar bir daha hiç uçamadılar