İpek Nemutlu Şiirleri

[kaptan-8]

Sondayım....

Karardı gözde aydınlık,
Yaşanması güç gibi görünse de.
Yalın ayak kulaklarımda sürüklenirken,
Sesin.
Işığı giderek azalıyor içimizdeki aşk cevherinin.
Her sabah güneşinde,
Yüreğimde demlendiğini hissediyorum
Koskocaman bir yalnızlığın.
Ne çare,
Hiç sevemedim ayrılığı biliyorsun.
Bunca tanıyorsun da beni hala inanmak istemiyorsun.
Üzgünüm...
Belki de;
Yüzümü yalayan şu sıcak,
Şu alev alev aşk kokan rüzgar,
Çok fazla şeye tanık olduğu için
Sanki her yol acıya varıyor
Her aşk mutsuzluğa filiz veriyor gibi
Tüketilmişliğimi hiçbir zaman göz ardı etmiyor.
Süprüntü bir evsiz gibi,
Dindirmeye çalıştığım
Sensizlik nöbetlerimin sefalet öykülerini,
Kör bir aşık gibi kararan bakışlarımda
Neden aydınlığa yer olmadığını,
Bir o anlıyor...
Dudağımın kenarında
Sana bakarken donmuş bir gülümseme,
Çürüyen bir aşka son görevini yapıyor.
Artık bir türlü aydınlanmıyor
İrili ufaklı sabahlarım.
Su kenarında susuzum
Senin yanında sensiz
Karardı işte gözde aydınlık
Yaşamak çok güç bile olsa,
Zorundayım

[kaptan-8]

En Güzel Sözcükler....


Mor bir menekşe yaprağı gülümsedi,
Ya da bana öyle geldi.
Ellerin ellerimdeyken.
Beni baştan yarattın.
Seni bana kattın.

Sonsuzluğum oldun,
Sen.
Yeşil bir ağaca tutunmak gibiydi
Sevgin.
Sanki,
Sanki, kilitleri açıldı hayatımın
Ve birer birer,
Sırlar döküldüler sandıklardan.

Bir periydi de uykuya dalmıştı sanki
Sevgiler yüreğimde,
Ve
Kelimeler yetmiyor ki anlatayım.
Zaten,
En güzel sözcükler henüz keşfedilmediler.

Şöyle ki,
Artık yalnızlığım dökülmüyor dudaklarımdan.
Utanıp sıkılıp,
Ardı ardına küçülüp uzaklaşıyorlar yıllanmış acılarım.
Ve
Şarabi bir aşkın içindeyiz seninle diye,
Minik gözleriyle aşıkları öpüyor periler.

Sözün en başında,
Yüreğin o arsız tutkusunda.
Altın sarısı bir yıldız parıldıyor yerde,
Gökte,
Her yerde.
Yüreğimde sen varsın çünkü,
Yüreğim senin.

Mor bir menekşe yaprağı gülümsüyor,
Yıllardır seni sevdiğim için.
Ya da bana öyle geliyor.

[kaptan-8]

Emanetçi....


Elimde aşk tıkıştırılmış bir bavulla,
İçim dışım darmadağın hallerde,
Saçlarım griden gölgelere gülümserken,
Git buralardan dedi bana rüzgâr.
Gittim
Yara bere içindeki yüreğimden utandım yollarda.
Aynada beliren gözlerimden,
Korktum.
Boynuma is kokulu bir atkı sarıp,
Korudum kendimi kendimden.
Kırık tırnaklarımı bavuluma saplayıp,
Ağladım, bütün bir gece
Senin kollarını belime dolanmış sanıp.
Elimde kurutup tekrar kullandığım,
İşlemesi sökük bir mendil.
İçim, dışımdan daha beter.
Bir ayağım uzun,
Diğeri ondan da uzun,
Düştüm dizlerimin üzerine.
Ölmelisin dedi bana rüzgâr.
Ölemedim.
Ve elimde umutla kilitlenmiş bavulumla,
Emanet ettim kendimi,
Emanetçiye.
Utandım
Gece dolunaya gebeydi.
Ben korkulara.
Yüreğim bunca pisliğin içinde kirlenmemiş bir inciydi.
Bir kolum kırık,
Diğerinin kemikleri ufalanmış
Kendimi sürükledim yinede.
Bir öğle güneşinde kavruldu ayaz.
Kanlı gözlerimle resmine bakıp,
Uyumadım hiçbir gece
Senin gözlerini gözlerime bakıyor sanıp.
Sevda ruhumu esir alırken,
Git buralardan dedi bana hayat.
Gittim

[kaptan-8]

Efkar'ı Muamma.....


Yine gece oldu diye
Başımı alıp gidesim geliyor
Bu gece de ölemediğim için
Susup tekrar ağlayasım
Su'dan soğuk
Ateş'ten sıcağım.
Ya
Yoldayım
Yada hala stabil.
Yine gecelerden birinde
Saplantılı düşünceler saldırdılar zihnime.
Başımı duvarlara vurasım
Kanımı terime bulayasım var
Yine sabah olacak
Yine yağmur yağacak
Yine mevsimler döngüsüne devam edecek dünya
Sığınamadığım bu alemden
Buharlaşıp uzaklaşasım geliyor.
Ufkumu genişletip
Ölmeden önce dirilmem gerekiyor.

[kaptan-8]

Duyumsama....

Barınıyor içimde perişan bir sızı.
Bilirsin ta şuramda,
Anlatıyor dünden bugüne,
Aşka hasret yaşlandığımızı.
Engizisyonda yargılanıyor durmadan yüreğim.
Ne fark eder?
Durma noktasını çoktan geçtik,
Utandırmanın anlamı kalmadı ayrılığı.
Kırgınım
Asıl mesele içimdeki;
Sevda ümitsiz,
Benden geçtim de sevdam kırgın sana.
Bazı yenilgileri kabullenmek kalıyor çaresiz.
Ve
Hayatta alışmak lazımmış
Tüm kıranlara

[kaptan-8]

Doku....

Gövdem yapay bir kumaş gibi.
Tenim tütsü sonrası yalnızlığında.
Sanki yüreğimi parçalıyorum,
Kendi ellerimi kullanarak.
Ruhum yapayalnız
Ve
Hayallerim bin pişman.
Sanki en büyük düşmanım gece.
Dahası,
Ölüm kokuyorum ben sabun yerine.
Ve
Aşk kanıyor içimde.
Ökse otu demetleri gibi,
Savrulan ben miyim?
Ya da
Bu sen misin,
Aynaları ürküten?
Ölüm kokuyor iklim!
Ağlaşırken bedenler,
Cenazeler dizilmiş ardı ardına.
Ben,
Çürüyorum!
Gövdem senin yanında!

[kaptan-8]

Derme Çatma....

Ayaz,
Vurdukça yüreğime,
Bir nota hapsolur düşlerime.
Düşlerim kır çiçeği toplar.
Kendime ağır gelir tenim.
Üzülürüm
Ay,
Gecelerimi uğurladıkça,
Ruhum, canımı yapayalnız bırakır.
Canım, beni
Birkaç damla yaş birikir gözlerime.
Akşamdan akşama başıma vurur hasret.
Bir sigara yakarım.
Duman altında hıçkırır sevdalar.
Ruhum,
Canımı yalnız bırakır.
Sen de beni.

[kaptan-8]

Darbe....


Bir ölümlü çığlığı,
Ağaçlarını devirdi sevdamın.
Yankılanarak ölüyorum.
Ve verdiğim son nefesim sen.
Taşlanıyor alışıla gelen sevdalarca gönlüm.
Ve hecelediğim son isim sen.
Bir ölümlü çığlığı,
Bölüyor uykumu.
Geniş kapsamlı arıyorum.
Ve gördüğüm son rüyam sen.

[kaptan-8]

Dağarcık....


Su üşür mü gönlüm?
Yine yalnız kaldın işte!
Gizlen şimdi en derinlerinde
Hazanın.
Sen sustukça içimde,
Kaçışsın martılar...
Soldurdun yine el uzattığın,
Tüm çiçekleri.
Hesabını ver,
Kırdığın kalplerin.
Sevgisizliğini anlat.
Ve çıkart artık maskeni.
Saklamaya çalışma,
Terk edişlerinin gerçekliğini.
Su, üşür gönlüm.
Düşündüm de asıl sen üşümelisin!
Hissedemediğin çok şey var hala.
Ama yinede,
Aldırma sen.
Çekilip kabuğuna,
Mahkûm et beni de
Seninle beraber çıkmaz yalnızlıklara...