İpek Nemutlu Şiirleri

[kaptan-8]

Sondayım....

Karardı gözde aydınlık,
Yaşanması güç gibi görünse de.
Yalın ayak kulaklarımda sürüklenirken,
Sesin.
Işığı giderek azalıyor içimizdeki aşk cevherinin.
Her sabah güneşinde,
Yüreğimde demlendiğini hissediyorum
Koskocaman bir yalnızlığın.
Ne çare,
Hiç sevemedim ayrılığı biliyorsun.
Bunca tanıyorsun da beni hala inanmak istemiyorsun.
Üzgünüm...
Belki de;
Yüzümü yalayan şu sıcak,
Şu alev alev aşk kokan rüzgar,
Çok fazla şeye tanık olduğu için
Sanki her yol acıya varıyor
Her aşk mutsuzluğa filiz veriyor gibi
Tüketilmişliğimi hiçbir zaman göz ardı etmiyor.
Süprüntü bir evsiz gibi,
Dindirmeye çalıştığım
Sensizlik nöbetlerimin sefalet öykülerini,
Kör bir aşık gibi kararan bakışlarımda
Neden aydınlığa yer olmadığını,
Bir o anlıyor...
Dudağımın kenarında
Sana bakarken donmuş bir gülümseme,
Çürüyen bir aşka son görevini yapıyor.
Artık bir türlü aydınlanmıyor
İrili ufaklı sabahlarım.
Su kenarında susuzum
Senin yanında sensiz
Karardı işte gözde aydınlık
Yaşamak çok güç bile olsa,
Zorundayım

[kaptan-8]

Dağ....


Kürüyorum yıldız kümelerini,
Saçlarımın arasından.
Yürüyorum!
Anımsa***** sevdamızı.
Bağ oluyor bileklerimde rengin.
Evim sen kokuyor,
Kollarım bedenine dolanmış gibi

Savuruyorum,
Gölgelerimi her yöne.
Gündüzün esmerliği gibi,
Uğulduyor kulaklarımda sesinin perdesi.
Yol oluyor emeklerime gözlerin.
Kanım sen gibi akıyor,
Hücrelerimde dolaşıyormuşsun gibi

Biriktiriyorum içimde sevgilerimi,
Sana.
Öbek oluyor küçümsediğin her hissim.
Ve
Kan kusuyor eskiyen acılar derinlerimde.
Sevgim dağ oluyor.
Kükreyerek susuyorum,
Susmak anlatmak gibi

Hıçkırırken sararmış bir aşk meçhullerde,
Ben oluyor,
Mavi önlüklü minik kızlar.
Sen oluyor,
Uçup giden martılar.
Her seferinde yeniden,
Aşk oluyor,
Söylenmekten usanılmayan şarkılar.
Ve
Nedense,
Kürüyorum,
Senden kalanları kalbime doğru.
Sevgim dağ oluyor.
Kanım sen gibi

Üşüşüp içime,
Biz oluyor unutulanlar
Parçam oluyorsun sen.
Ama
Bana yetmiyor sevilmek.
Uslanmıyorum!
Çünkü yıldızlarla bezeli bir yüreğim var,
Ve
Kimse değil sen gibi

[kaptan-8]

Çoğul....


Ellerim benim değilmiş ki,
Gece gece irkildim kendimden.
Yüreğimde çoklu bir koro,
Çoğul bir şarkıya başladı.
Ellerimi kulaklarıma ***ürmek istedim,
Olmadı.
Ellerim benim değilmiş ki,
Benim
Ellerim,
Sende kalmışlar.
Üç beş gün önce rüyalarda ezilmiş,
Aşk
Gece gece korktum kendimden.
Çünkü,
Benim ellerim,
Seninmiş
Ve aşk rüyalarda ezilmiş.
Ellerim artık benim değilmiş.
Ben kendimle birlikte değilmişim.
Aynada bir boşluk belirmiş.
Nefes almak istedim,
Olmadı.
Benim nefesim seninmiş.
Nefesim senmişsin

[kaptan-8]

Çerçeve....

Sığınıp bıraktığın,
Taptaze anılara,
Küçülmek istemiştim yeniden,
Yeni bir ben gibi çırpınarak.
Yokluğunun acıtan soğuğunda,
Ellerim çırılçıplak kalmıştı.
Ben ise,
Tepede boyun büken,
Yel değirmenleri gibiydim.
Uzun ince bir hikâye
Başı sonu bilinmeyen...
Affet,
Ağladığımda dalıp gitmişti gözlerim,
Yıldızların söndüğü yöne.
Unutmuştum masallarımı seninle süslemeyi.
Ucu bucağı bilinmeyen bir
Yol,
Serildiğinde önümde,
Camlaşmıştı aşk.
Ardında kalmıştın.
Yollar dolambaçlıydı beni aldığında.
Gittiğin yere dönemeyeceğim kadar uzağa,
Soluğum boğazımı parçalayıncaya kadar koşmuştum.
Yeni bir ben olsaydım çırpınırdım,
Ama
Eskisi gibi anılara sığınmıştım.
Taze değillerdi hiçbiri,
Ve ellerimin çıplaklığına ağlamak gelmişti içimden.
Yel değirmenlerini yaktıkları gün,
Boynum yarı belinden bükülmüştü.
Turuncu bir gruba emanet etmiştim seni.
Çünkü geceyi boyamanı istemiştim sen gibi.
Fersah fersah ağlatılmıştım ki,
Kinayesi senden geliyordu bu cümlemin.
Yaşlarımın kuruduğu yerde,
Sen camların ardında,
Ben yolların uzağında kalakalmıştık.
Sığınıp bıraktığın,
Taptaze anılara,
Küçülmek istemiştim yeniden,
Yeni bir ben gibi çırpınarak.
Olmamıştı
Artık hatırlıyorum

[kaptan-8]

Bulutlandık....


Yıldızlar gökyüzünden taştı bu akşam.
Küçük kıyamete vardı us.
Derleniyor ay,
Gömülüyoruz tarihin raflarına.
An,
Bükmeye başladı hamurdan sözlerimizi.
Duvarlara çarpa çarpa,
Yok oluyor sesin.
Artık,
Yudumlamıyor gözümden akanı mendiller.
Hiçe bir kapı açılıyor önümüzde,
İçerdeyiz
Ayağa kalktı bile emekleyen hasret.
Yaprak yaprak yakıyor anılarımızı.
Bulutlandık.
Ben,
Göremiyorum seni.
Yıldızlar gökyüzünden taştılar,
Hepsini önceden zincirlemeliydim.
Ama yapamadım işte.
Derleniyor ay,
Sakın bakma!
Benim olamayan gözlerini yakmasın aşk.
Üzülürüm

[kaptan-8]

Bu Senin Şiir'in....


Koro halinde,
Üşüdü düşler senden sonra.
Can kanadı
Elimden gelmedi ardından koşamadım.
Bir öpücüğe tutunup kalbine,
Sığınmalıydım.
Yapamadım
Kırıldık biz!
Pamuk pijamalarımızla kalakaldık.
Bilmezsin sen.
Bir ruhum, bir ben,
Yapayalnız, korkular içinde
Çok geçmeden,
Nöbetleşe daldık uykuya,
Ağlaya sızlaya
Önce benim,
Rüyalarım, teker teker yandı,
Su bulamadım.
Sensiz,
Uykularımda enfarktüs geçirdim.
Sonra,
Hayalin,
Düşlerime, yerleşke kurdu.
Ruhumu derin uykulardan ne yaptıysam,
Uyandıramadım
Mecbur muydun?
Hep mi böyleydin sen?
Neden?
Kaçtın bizden
Yüreğin sevda tutmaz mıydı senin?
Sol yanın yanmaz mıydı?
Bilemiyorum
Ne yalanmışsın sevdiğim,
Upuzun bir yalanmışsın sen.
Zamanı geldi mi?
Ağız dolusu unutmanın beni.
Sonsuzluğumuzu,
Kirlenmemişliğimizi,
Söylemekten çekinmediğin tüm
Yalan sözlerini inkâr edecek misin?
Yalandı diyecek misin?
Bekliyorum,
Tüm sevinçlerim sana emanet biliyorsun.
Hüzünlerle gölgelediğin minicik
Yüreğimi,
Sessizliğinde yağmurların, çürümeye bırakacak mısın?
Ne yaparsan yap!
Hepsine alışırım

[kaptan-8]

Birkaç Cümle Daha....

Ayrılık ne kadar tanıdık.
Tek bir cadde yok ayrılıktan geçmemiş.
Bir tek tren yok dumanında ayrılık tütmeyen.
En neşeli şarkılarda bile,
Zehirli bir gölge ayrılık.
En güzel gözde sahici bir kör nokta
Bana ulaşmasına şaşırmadım.
Gideceğine ihtimal vermezdim ama,
Sen de ayrılığı şaşırtmadın
Bilirsin işte
Yalnızlık,
Görünmez kader,
Oysa ayrılık,
Sokakta gördüğün her sevdalının ensesinde
Aşkla tanışmış her gönüle yakın bir tanıdık

[kaptan-8]

Biri Bana Gelin'i Anlatmasın....


Bir çiçek sepetindeki,
Mütevazı bir papatya gibiyim bu akşam.
Eğik yapraklarına,
Deneyimsiz heyecanlar katma bilinçliliğinde.
Sadece altın işlemeli bir halının deseni değilim,
Canlıyım, ben merkezimde olabildiğimce.
Sürmedanlarla sahteleştirilmedi henüz bakışlarım.
Henüz hala daha soyutlaştırılamadım.
Sorgusuz kabullenmelerden,
Sağ ayağımla içeriye girme arifesindeyim,
Yüreğimin, beni de yüreklendirmesiyle.
Nüktedan tavırlarla terk eşiğindeyim kendimi.
Gül hafifliğinde batırma aşamasındayım dikenimi,
Kendi gövdeme.
Ancak hazır mı değilim acaba?
Aynada, heveslerine kısa yoldan varmışların gizemi,
Gülümsüyor benim dudaklarımı kullanma cüretiyle bana.
Aynada birisi var,
Saçlarında bembeyaz bir duvakla.
Ben varım aynada, elimden geldiğince, mağrurca.
Sadece gümüş kakmalı bir saat değilim,
Varım ayaklarımın beni taşıyabildiğince.
Bir çiçek sepetindeki,
Mütevazı bir papatya gibiyim bu akşam.
Gelinim, elimin erdiğince.
İşte,
Heveslerimin vardığı son nokta.
Bu durakta epey kalacağız kesin bir kararlılıkla.
Kanatsız bir kelebek olma yetisini kazanma zamanı.
Bir zamanlar benden haberi olmayan annem gibi,
Kınalı ellerim.
Aynada geriye doğru atıyorum başımı,
Hesaplarım tamam, döküm almak vaktidir şimdi.
Usulca siliyorum gözümün yaşını,
Ağlamak bu, duygularım insanca.
Biri bana gelin'i anlatmasın!
Yaşamazsam eğer öğrenemem asla...

[kaptan-8]

Bir Umuttu Ağlamak....


Bu sabah bir buluta yoldaş oldu ruhum.
İliğimden can buldu hasret.
Kanımı yokluğun dondurunca,
Ilıman bir liman gibi sığındım,
Fotoğraflardaki gözlerine.
Gözlerin, inadına masumdu.
Birden,
Mis kokulu bir ekmeğe acıkır gibi,
Acıktığımı hissettim,
Sana.
Sanki İlk aşk gibiydin içimde.
Değiyorken kanatlarım buluta,
Bazı şeylerin anlatılamayışına doğru,
Aktı gözümün yaşı.
Ağlamak benim umudumdu.
Koşmak istedim.
Önlüğü yırtılmış bir çocuk gibi,
Kolların iki yana açılmış bekliyorken bulmak,
Seni.
Bir buluta konup yanına varmak.
Saçlarının kokusuyla uyanmak.
Sensiz bir sabaha daha dayanmak zorunda olmamak.

Bu sabah bir buluta yoldaş olduk,
Ben ve ruhum.
Rüyalarımda yer buldu kendi kendine hasret.
Canım çok acıdı.
Ama ağlamak son umudumdu.