İpek Nemutlu Şiirleri

[kaptan-8]

Sondayım....

Karardı gözde aydınlık,
Yaşanması güç gibi görünse de.
Yalın ayak kulaklarımda sürüklenirken,
Sesin.
Işığı giderek azalıyor içimizdeki aşk cevherinin.
Her sabah güneşinde,
Yüreğimde demlendiğini hissediyorum
Koskocaman bir yalnızlığın.
Ne çare,
Hiç sevemedim ayrılığı biliyorsun.
Bunca tanıyorsun da beni hala inanmak istemiyorsun.
Üzgünüm...
Belki de;
Yüzümü yalayan şu sıcak,
Şu alev alev aşk kokan rüzgar,
Çok fazla şeye tanık olduğu için
Sanki her yol acıya varıyor
Her aşk mutsuzluğa filiz veriyor gibi
Tüketilmişliğimi hiçbir zaman göz ardı etmiyor.
Süprüntü bir evsiz gibi,
Dindirmeye çalıştığım
Sensizlik nöbetlerimin sefalet öykülerini,
Kör bir aşık gibi kararan bakışlarımda
Neden aydınlığa yer olmadığını,
Bir o anlıyor...
Dudağımın kenarında
Sana bakarken donmuş bir gülümseme,
Çürüyen bir aşka son görevini yapıyor.
Artık bir türlü aydınlanmıyor
İrili ufaklı sabahlarım.
Su kenarında susuzum
Senin yanında sensiz
Karardı işte gözde aydınlık
Yaşamak çok güç bile olsa,
Zorundayım

[kaptan-8]

Ayna....

Canım,
Elveda diyen gözlerinin hüznünde
Dokunmaya utandığım teninin önünde
Ağlayan benim.
Unut beni,
Bir kuş uçuşuna sığınsın acılar
Ölümcül ayrılıklara
Sen üzülme
Canım
Ben zaten üzülüyorum yeterince.

[kaptan-8]

Ay Ölümü....

Omuzladığım haddinden fazla
Ne varsa
Kaderimden ayıkladım
Ve
Sevmek yetmiyormuş
Anladım
Ve
Ben de yokum
Bundan sonrasında
Kendime yeni bir seçim
Hakkı tanımaya karar verdim
Omuzladığım haddinden fazla
Ne varsa
Silindi

[kaptan-8]

Aşkın Zamanı....

Yağmur saçaklarda nem bıraktı.
Yüreklerimiz;
Yağmura rakip
Sanki
Ağlamaklı.

Sıradan bir üşümüşlük hayallerimizde.
O hayaller ki;
Kımıldanıyor,
Yağmur sonrasında,
Güneşe dönmüş akşam sefaları gibi
Zihinlerimizde.

Her defasında birkez daha;
Kaybediyor
olsak bile,
Gözyaşlarımızla ıslatıyoruz
Toprağı hep birlikte.

Durmadan aşk eken yağmura
İnancını yitirip,
Acı biçenlerden farklı
Birikiyor,
Kalbin kumbarasında
Ahir heyecanlarımız...

Binlerce kez bir oluyoruz seninle.

[kaptan-8]

Aşk'a Aşığım....


Aşk,
Yeşil bir yaprağın ömrü gibisin.
Gözüme dolan iki damla yaş,
Vazgeçemediğim hüzün gibisin.
Yeni uyandığım bir sabah,
Soluduğum soluk,
Üflediğim mum
Aşk,
Dua tutmayan büyü gibisin.
Çıkmayan fallar,
Bitmeyen yollar,
Küllenen umutlar gibisin.
Aşk,
Bitecek gibi değilsin içimde.
Dün yine seni gördüm düşümde.
Ve yeniden aşık oldum.

[kaptan-8]

Alem....

üç beş kere küstüm zamana
sana,
aşk'a,
ve yüreğime...
dumanların arasından sızan bir mum alevi gibi,
hiç tükenmek bilmedi
hiç bitimi olmadı günlerin.
çok değil
belki üç
belki de beş kere...

[kaptan-8]

Albüm....

Acı bir hıçkırık
Takıldı kaldı boğazımda.
Küflü bir ekmek parçası gibi.
Yaprak yaprak ağladılar ağaçlar,
Yutkunduğumda.
Titredim yeni yetme bir kuş gibi.
Küllü bir griye büründü tenim,
İçimden çıkıp gittin.
Aşk,
Mütemadiyen çoğaldı.
Kalbim hüznüne bulandı.
Ruhum yokken dirildim,
Tüm resimler sen oldun

[kaptan-8]

Ağırlaştırılmış Müebbet Kıvamında Hasret....

Bıraktım;
Esen yele, özgürce yalasın saçlarımı.
Nasıl olsa,
Kibritsiz yangınlarına özlem doluyum sevdanın.
Tamamen,
İsteyerek kalbimi senin avuçlarına bırakmışım.
Ama tek tarafında durunca aşkın,
Senin gözlerinden kendimi seyredebilmek için,
Kollarımı iki yana açıp, atlayacak uçurumlar arar olmuşum,
Dibinde sen olan
Bir sürü keşkem var.
Mesela,
Dağılsa keşke, artık rahmetli olmuş birçok rüyam,
Sana doğru düşerken ben.
Ve kavuşma hayallerimle sustururken yüreğimi,
Eskilere akıp,
Hatırlamasam artık; babamın aldığı bisikletimi.
Ve belki de;
Aldığım karne hediyelerinden daha ölümsüz olurdu,
Sana sarılabileceğim tek bir an.
Ama bunu hiç bilemeyeceğim.
Dizlerimin kanadığı öğleden sonralar kadar,
Kolay olacak biliyorum,
Gülümsemenle silmek gözyaşlarımı.
Sen gelsen de ben kanasam keşke.
Yinede hiç eskimese hatıralar seni buldular diye,
Ve
Solmasa ne olur annemin saçlarıma taktığı,
Canımı acıtan kirazlı tokalarımın belli belirsiz hayali.
Onları çocuklarıma anlatana kadar hatırlamak istiyorum.
Hiçbir şeyin okul çantamdan daha ağır olabileceğine ihtimal vermezdim,
Bundan yıllar önce.
Ama ağırmış sevda, öğretildim bir yumruk gibi içime çökünce.
Her sabah kahvaltıda peynir yemeye çalışmaktan
Zormuş sevilmeyi beklemek.
Bu kadar güçsüzleştiğim için
Özür dilerim senden hayat.
Şimdi;
Başımı göğsüne yaslayacak kadar bile ihtimalim kalmadı.
Ker***tenmiş umudum, sensizlik fırtınalarında ayakta kalamadı.
Yazık ki bulutsuz gökyüzünü bekleme faslında kaybettim,
Annemin bitmek tükenmek bilmeyen öğretilerini.
Her geçen saniye birkaç damla daha artan bir aşkla,
Özlemlerden atkılar örüyorum, üşütmesin diye seni,
Bensiz geçecek emsalsiz mutlulukların.
Sen hiç gelmeyecek mevsimleri özledin mi?
Ama inan ki ben,
Seni, çok özledim
Mandalina kabuğundan gemilerle sana doğru gönderiyorum,
Biraz geç dahi olsa başka hiçbir sevginin deva olamayacağı aşkımı.
Saçlarım grileşmeye başladığında,
Dizlerime battaniye örtecek buruk bir sevda için,
Özlemlerle bekleyeceğim seni.
Kırışmış yanaklarımda her biri bir inci tanesi olup,
Senin için süzülecek gözyaşlarıma inanırsın sen de bir gün.
Bıraktım;
Esen yele, özgürce yalasın saçlarımı.
Kibritsiz yangınlarına özlem doluyum sevdanın.
Çünkü,
Seni, çok özledim

[kaptan-8]

Ağaç....

Yüreğimde günden güne büyüyorsun!
Sanki deliniyor ruhum,
İçlerime işliyorsun,
Ağır ağır nakış gibi kendini.
Ölüp ölüp dirilmek gibi,
Solup tekrar yeşermek gibisin yüreğimde.
Sevilip aşık olunası hayalinle,
Uykusuz beklentilerisin yüreğimin.
İyiden iyiye siniyor üzerime kokun,
Kilometrelerce uzaklardan dahi!
Sanki sökülüyor katılaşan duygularım.
Seviyorum kokunu taşımayı koynumda.
Azar azar ağlıyorum.
Akşam vakitleri bir başka dokunuyor bana.
Yeminler gibi takılıp kalıyorsun dudaklarıma.
Zirvesi karla kaplı bir dağ oluyor,
Aşk,
Adın geldikçe boğazıma.
İncitilmesi mümkün olmayan bir sevdalı besliyorum.
Yine de yitirilmemiş hevesler tattırıyorum ruhuma.
Menekşe tohumları gibi sakinleşiyorum,
Sevda canımı yakıp, çığlık attırınca bana.
Papatya çayının dumanında yayılıyorsun her yanıma,
Ne zaman fincanımı elime alsam
Penceremin pas tutmuş kanadında;
Gizleniyor gözlerin,
Başımı uzatıp dışarıya baksam
İkiz bir mevsim gibi sarınıyorum sana.
Sarmalıyor yok bile olsalar ellerin beni.
Zambaklarla çevrelenmiş mezar taşları,
Azalıyor kırsalında sevdamın.
Yüreğimde günden güne büyüyorsun!
Söz verdiğim gibi saklıyorum seni,
İçimin en derininde
Ruhum,
Taze bir gonca yaprağı gibi deliniyor,
İçlerime işliyorsun!
Mecnununum!
Bilmiyorsun.
Ya da bilmek istemiyorsun.
Birikiyor közlerin döküldüğünde kalbimden,
Emanet bir şarkıyla vedalar yazıyorum sana.
Halim,
Gün aşırı kötüleşiyor!
Akşamlar yaralı yüreğime ilaç vermiyor.
Köşeye sıkışmış bir kirpi gibi vahşiyim.
Canı yanmış bir hayvan gibi
Kokun rüzgârın önüne düşmüş,
Bana bana esiyorken,
Cebinden çıkan bir kolye düşüyor aklıma.
Yüreğim artık sana yetmiyor!
İçimde o kadar büyüdün ki.
Ruhum dört yanından çatlıyor.
Anlatamıyorum.
Rüyalarımı hiç kimseye,
Kendime bile.