İpek Nemutlu Şiirleri

[kaptan-8]

Sondayım....

Karardı gözde aydınlık,
Yaşanması güç gibi görünse de.
Yalın ayak kulaklarımda sürüklenirken,
Sesin.
Işığı giderek azalıyor içimizdeki aşk cevherinin.
Her sabah güneşinde,
Yüreğimde demlendiğini hissediyorum
Koskocaman bir yalnızlığın.
Ne çare,
Hiç sevemedim ayrılığı biliyorsun.
Bunca tanıyorsun da beni hala inanmak istemiyorsun.
Üzgünüm...
Belki de;
Yüzümü yalayan şu sıcak,
Şu alev alev aşk kokan rüzgar,
Çok fazla şeye tanık olduğu için
Sanki her yol acıya varıyor
Her aşk mutsuzluğa filiz veriyor gibi
Tüketilmişliğimi hiçbir zaman göz ardı etmiyor.
Süprüntü bir evsiz gibi,
Dindirmeye çalıştığım
Sensizlik nöbetlerimin sefalet öykülerini,
Kör bir aşık gibi kararan bakışlarımda
Neden aydınlığa yer olmadığını,
Bir o anlıyor...
Dudağımın kenarında
Sana bakarken donmuş bir gülümseme,
Çürüyen bir aşka son görevini yapıyor.
Artık bir türlü aydınlanmıyor
İrili ufaklı sabahlarım.
Su kenarında susuzum
Senin yanında sensiz
Karardı işte gözde aydınlık
Yaşamak çok güç bile olsa,
Zorundayım

[kaptan-8]

Öz....


Kokunu içime çekip,
Düşümde düşüne girip,
Yanağına yağan yağmur olmak vardı şimdi…
Elinin dokunduğu yerde,
Yüreğinin burkulduğu dizelerde olmak.
Kirpiğine konup içine bakmak vardı,
Yüreğin benim mi diye.
Bir gece masalı olmak vardı seninle.
Uyumak gözlerim seninmiş gibi kapalı
Ve sadece seninle…
Kokunu içime çekip,
Düşümde düşüne girip,
Gözünün renginde buğulanmak vardı.
Tenine düşen gölge olmak bir de,
Yere bıraktığın izde kalmak.
Hüzünlü hikâyelerini toplamak vardı şimdi,
Mutluluğu sana sunmak.
Rüyalarını çalmak vardı bir de,
Öpücüklerinle doymak.
Kokunu içeme çekip,
Düşümde düşüne girip,
Yanağına yağan yağmur olmak vardı şimdi…

[kaptan-8]

Nöbet....


Yalın ayak nöbet tutar yalnızlık,
Yürek burkarak içimde.
Çıplakmışım gibi üşürüm.
Seni her düşlediğimde!
Sessizce ağlarım belki.
Yada sadece,
Uykum kaçar.
Gözyaşlarım yüzümü yıkarken uyanırım,
Uykularımdan.
İçim, bir külah dondurma gibi erir.
Yokluğunun kokusu sarar odamı.
Bir mum daha söner başucumda.
Ben biterim!
Yalnızlığımsa hiç bitmez!
İçimi kemirir öpücüklerin,
Bana her dokunduğunda.
Başlangıcı gelmez sevinçlerimin.
Ve
Gözümü ne zaman açsam gece olur.
Yalnızlık saçlarıma tutunup,
Nerde olsa beni bulurken,
Sen,
Kalbimi yara yara gidersin.
Bir avuç toprak çarpar yüzüme.
Acı, boğazımda düğümlenir.
Bir çığlık daha susar kulağımda.
Ben ölürüm!
Aşkımızsa daim olur!

[kaptan-8]

Negatif İçgüdü....


Dönüp arkanı geçmişe uzandığın zaman,
İse bulanmış bir kağıt parçası içinde,
Sürüklenen umut tohumları göreceksin.
Yüreğin hiç senin olmamış olacak.
Ürkeceksin!
Aynada sana gülümseyen kadından.
Hiç olmadığın tükenmiş hayallerine inanmadığından.
Hiç gibi koşturmacasından hayatın.
Sulardan iğrenir gibi iğreneceksin.
Elin üşüyecek mumun alevine yaklaştığında.
Tenin irkilecek yazın yakan sıcağında.
Dönüp arkanı geçmişe uzandığın zaman,
Utanacaksın duvar gibi biçimsiz olan o kadından.
Çürümeleri ruhun giderek artacak.
Soluk alacak zamanın artık olmayacak.
Rutinleşecek hayat bir sürüngen gibi.
Hafifleyeceksin toprak olduğunda.
Her şey yolun sonu gibi belirginleşecek.
Dönüp ardında kalanlarla uğraşmamayı yeğleyeceksin,
Yada hiç değmemeden geçip gidebilmiş olmayı.
Kadın inadına aynalardan gülecek sana.
Tüküreceksin!
Tükenmeden hemen önce…
Hayat vahşi bir hayvan gibi gelecek üstüne.
Ellerinle yüzünü kapayıp yok olmak isteyeceksin.
Yok olmak da mümkün olmayacak tabii.
Gitmek de…
İlaç, merhem yada çare bulamayacaksın dertlerine.
Bir de gülümsemeyi dene küfretmek yerine.
Kahkahalar at acıların nüksettiğinde.
Dönüp arkanı çocuksu sevinçlerinle el çırp.
Ağladığın anları ayıkla hatıralarından.
Örsele melun bakışlı aptal sevişmeleri.
Hoyrat ol!
Uzun zamandır olamadığın gibi…
Herkes fareler gibi çeksin gitsin varsın.
Sen aynada sana öfkeyle yansıyansın.
Derdin dibine vurduğunda,
Hatırlar saldırdığında,
Omuz silk ve gülümse!
İçinde kimsenin el süremediği sevginle,
Sömür aşıkların bedenlerinden taşan sevgileri.
Kutsa değerli bilinen öğretileri.
Umursa hayatın gerçeklerini.
Ve
Kıvançlar yarat fenalıklardan…
Kelebek kanatlarını aç ve tepeden bak eskiye.
Oval bir tepside seni çok özlediklerini göreceksin.
Ve yeniden gülümseyeceksin.

[kaptan-8]

Naat....


Bir ipin iki ucunda
Köşe bucak ve darmadağınık
Ucu yanık bir mum
Kalbi kırık bir ben
Bir ipin iki ucunda
Salınan bir sarkaç
Gece ve gündüz gibi sır dolu
Belki seneye varacak çareler
Yanıma
Yanı başım esmer
Kapılar kilitli
Köşe bucak ve darmadağınım
Bir ipin iki ucu arasında
Bunca kırgınlığımın arasında
Seni özlüyorum
Yanı başım esmer
Zaman tünel
Zaman
Sensiz
Seni özledim
Bir ipin iki ucundayım
Yanı başımda sen…

[kaptan-8]

Menekşe Selamı....


Issız bu gece tüm sokaklar.
Güneş küsmüş,
Ve gece basmış yürekleri.
Yaz mevsimi gitmiş,
Geride kalmış hep kış çiçekleri.
Issız bu gece yüreğim.
Menekşeler küsmüş,
Ve kardelenler bitmiş içimde.
İyi geliyor düşlemek,
Ellerini…
Bir sokak daha çizmek haritalara,
Senin elinden.
Ve köşe bucak eskitmek hasreti.
Senin çizginden.
Issız bu gece rüyalar.
Üşümüş şamdandaki mumlar.
Ve lambalar az gelmiş karanlığa.
İyi geliyor beklemek,
Gözlerini…
Bir aplik daha eklemek duvarlara,
Senin için.
Ve menekşe selamınla devirmek hasreti
Issız bu gece tüm sokaklar.
Güneş küsmüş,
Ve gece basmış yürekleri.
Yine de yüreğin benimmiş gibi.
Havada menekşe kokusu var.

[kaptan-8]

Mavi....


Kurtuluşumuzun rengiydin.
Umudumuzun sesi!
Hüznün hırsa mağlubiyeti.
Kurumuş bir ağza damlayan su,
Dikenli telleri parçalayan bir yürektin.
Sen beni bilmiyorsun,
Ama ben…
Ben,
Seninle büyüdüm.
Sen doğdun diye doğabildim.
Çocuk olabildim,
Gülümseyebildim.
Ayak basabildiğim toprağa senin kanın deydiği için.
Yaşayabildim.
Damarlarımdan sen aktığın için,
Okuyabildim.
Yediğim ekmekten,
İçtiğim sudan,
Tat alabildim sen gibi duru oldukları için.
Kalbimde sana yer verdiğim,
Mavi gözlerini aklımdan çıkarmadığım,
O gözlerde saklanan sevgiye inandığım,
Bu vatanın evladı olduğum için,
Dayanabildim Kasım ayına…
Ne sararabildim,
Ne yeşerebildim,
Bu yaz mı kış mı olduğu bilinmeyen mevsim gibi.
Mavi bir yaş akmak istedi gözümden,
Büyük bir hüzün esti yüreğimden,
Ama yine de başımı eğmedim.
Sen gibi dimdik durabilmek için.
Kahramanım,
Mavi…
Keşke kalsaydın…
Kahramanım Ata'm seni tanısaydım,
Kasım'lar daha mavi olurdu ve
Şüphe yok ki daha yaşanır olurdu vatan.
Özledim seni Mavi.
Keşke kalsaydın.
Keşke 10 Kasım'da buluşsaydık seninle,
Vedalaşmak yerine…
Seni seviyorum,
Ruhun şad olsun...
Mavi gözlü Kahraman...

[kaptan-8]

Marjinal Yalnızlık Orijinal Pişmanlık....


Bir küfür tazeliği taşıyor,
Kurumaya bıraktığım yalanları ruhumun.
Tüm bu yalanlara kandıkça,
Buharlaşıyor sanki yediveren fırtınalar.
Ayakta durmakta zorlandıkça ben,
İçten içe dinginleşiyor geri kalanı saatlerimin.
Vaatler, samimiyetsiz.
Artık muhatap aramaya başladım hayallerimin yedi ceddine.
Çünkü
Durmaksızın yalanlıyorum bugünümü.
Düğüm düğüm çözülüyorum.
Genişledikçe daralıyorum.
Hakikaten psikoloji bakımından zordayım.
Yalnızlıklarıma zemin hazırlamış,
Bir sürü pişmanlık var zihnimde.
Ne acayiptir ki,
Kifayetsiz kıstasları var artık pişmanlıklarımın.
Sessiz sedasız ve
Doğal yollardan metabolizması yavaşlatıldı yalnızlığımın.
Ne yazık;
Sulak toprakların nemliliğinde,
Çöl kumlarının sıcaklığında,
Ortalama hatalarla yoğurdum ben ruhumu.
Belki, cildi kalın bir kitap olurum diye,
Usul usul kaleme alıştırır oldum fikrimi.
Muamma gerçekliğinde yitmeden,
Gençlik dalgalanıp esmeden,
Hala ciltli kitaplar devam ederken,
İz bırakmak için zamana, ölmem mi lazım geliyor?
Bir küfür tazeliği taşıyorum.
Küfür söylendiğinde tazedir,
Ve bıraktığı yara kalıcı.
Ruhumsa, akbabaların oyuncağı gibi didik didik.
Durmaksızın yalanlıyorum bugünümü.
Çünkü
Vasatın altında kalmış pek çok hatamın,
Yavaş yavaş ve
Doğrudan kısırlaştırılması lazım geliyor.

[kaptan-8]

Makas....


Uykudayken hayallerim,
Neyleyim sırdaş kollarını hercailerin.
Susmuyorken ki sessizliğim.
Gizleyemem sana hayranlığımı.
Zehirlerim ayrılığı.
Koparıp atarım, et beni gibi nasırlaşmış
Neyim varsa senden kalmış.
Terk edilmenin öfkesine öfkelenip,
Düşüncesizce makaslarım fotoğraflarımızı.
Ve nehre doğru savururum aşkımızın küllerini,
Gözümü kırpmadan hem de.
Alır ***ürür seni benden uzaklara nehir.
Nehrin bittiği yere koşar çocukluğum,
Minik elleriyle toplamaya çalışır seni,
Senin ruhsuzluğunla kucak kucağa.
Ben kaçtıkça senden,
Varoş anılar ayaklarıma dolanır.
Uykudayken hayallerim,
Özlerim en küçük ayrıntılarını bile senin.
Çünkü ben de insanım.
Gizlemek pek şık olmayacak.
Zamanı gelmişken söylemeliyim.
Beklemeyi isterim seni,
Dolunayı seyrederek pencerenin önünde.
Evet, eminim
Perdeler engel olamaz ışığına.
Saksılar dolusu hercai menekşeler,
Yaprak dökerler omuz silkercesine.
Seni kıskanır,
Özledikçe seni içimde iz bıraktığın kareler.
Ben, benden beklenmese de,
Düş yansımalarında seni ararım,
Savurduğum yerde ışıldar yakamozların.
Ve çocukluğum minik elleriyle,
Kazır nasırlarını yeni doğacak sevdamızın,
Senin öpülesi ellerinle birlikte.
Sen koşarsın bana,
Uyanır hayaller deniz kıyısında.
Yelkenine utanmadan rüzgâr doldurur gemiler,
Sıfat tamlaması şıklığında,
Şapka çıkartır denizciler, sen benimle olunca.
Yeniden sırdaşlığa soyunur balkondan sarkan,
Asmanın yaprakları.
Dizi dizi dize gelir papatyalar;
Bir kez gülümsersen sen bana,
Kuraklık yakasını bırakır artık ovanın.
Yıkılan eski ilkokulun bahçesindeki musluğa
Ağzını dayar ter içindeki çocuklar.
Koşarak uzaklaşır kötü kavgalar,
Kargalarla birlikte.
Uzanıp tutarsın ellerimi,
Ben de beceriksizce karşılık veririm sana.
Ve aşkımızı öğelerine ayırırız,
Yeni mezun edebiyatçılar gibi.
Üşür mevzusuz kalmış ayrılık manşetleri.
Gülüşür çocukluğum seninle birlikte.
Aşk, sınırları zorlar,
Masumlaşır ve tabi ki derinleşir zaman.
Sen sadece benim olunca…
Kuşlar göçü kaçırır seyrederken seninle beni.
Ve hiçbir ressam resmedemez,
Mutluluğumuzun şiddetini.