Padiþahýn biri,
- Bana yalan söyleyebilene bir küp dolusu altýn vereceðim!
demiþ. Yalancýlar, hemen saraya koþuþturup baþlamýþlar yalana;
- Bir kuþ, aslaný kapýp yuvasýna ***ürdü.
- Bunun neresi yalan?.. Kuþ kartaldýr, Arslan da kuzu kadar minik bir yavru. Kaptý mý ***ürür tabii!..
- Komþu ülkede bir eþeði kral yaptýlar!..
- Ülkenin kralý, pencereden bakýnýrken tacýný düþürmüþ. Taç da pencerenin altýndaki eþeðin baþýna geçmiþ. Taç kimin kafasýndaysa, kral odur tabii!..
- Padiþahým, ben gökyüzüne bir ok attým. Altý ay sonra geri döndü!
- Senin ok bir aðacýn üstüne düþmüþtür. Aðaç, sonbaharda yapraklarýný dökünce, takýlacak yer bulamayýp yere inmiþtir.
Böylece padiþah, her yalana gerçek bir bahane bulmuþ ve kimse padiþaha bu yalandýr dedirtememiþ. Ama bir gün bir Kayserili gelmiþ;
- Padiþahým, sen benim babamdan borç olarak bir küp dolusu altýn almýþtýn. Þimdi geri almaya geldim. Yalandýr dersen ödülümü ver. Yalan deðil dersen borcunu öde!..