KARGA BKU......
Kadar Olabilmek...
Köy yerinde ikindi vakti.
Çýt yok.
Herkes susmuþ, sessizlik konuþuyor.
Zaman durdu sanki.
Birden bir damlama sesi.
"Þýp...Þýp!."
Alt mahalledeki çeþmenin musluðu bu.
Tamir edilmeli.
O arada yan arsaya bir karga kondu.
Tedirgin ama ürkek deðil.
"Gakk!"
Biraz etrafý kolaçan etti.
Saða sola baktý, yere pisledi.
Sonra kanatlandý, gitti.
Gece bir domuz girdi o arsaya.
Karganýn pislediði yeri eþeledi.
Domuz eþeledikçe topraðýn üstündekiler alta indi.
Aylar sonra bir fidan bitti orada.
Karganýn pislediði yerde.
Yavaþ yavaþ büyüdü.
Dal oldu, yaprak oldu.
Ve bir aðaç oldu..
Ýncir aðacý.
Önce karýncalar sardý aðacý.
Sonra sinekler, sonra börtü böcekler.
En son da kuþlar.
Böcekler aðacýn filizlerini, meyvelerini yedi, kuþlar böcekleri.
Alakargalar da incirleri.
Hayvanlar alemi o aðacýn çevresinde bir dünya kurmuþlardý kendilerine.
Karganýn pisliðiyle harcý karýlan, domuzun eþelemesiyle temeli atýlan bir dünya.
O yan arsada yaþam böyle süregiderken, bir insan çýktý ortaya.
Arsayý satýn almýþ.
Önce duvarlarla çevirdi dört tarafýný.
Üstünü tel örgülerle sardý.
Böylece domuzlar gelmez oldu.
Sonra börtü böcekten þikayet etti.
Etrafý zehire boðdu.
Karýncalar, sinekler, böcekler bir bir öldü.
Ardýndan onlarý yiyen kuþlar.
Sadece bir aðaç kaldý ayakta.
Hayvan mezarlýðýnda bir incir aðacý.
Tek baþýna.
En son onu da kesti adam.
Oradaki hayatý bitirdi.
Bir çuval inciri bok etti!
Herkes kendisine sorsun.
Çevreye, doðaya bir karga boku kadar katkým var mý?
Yakmayýn yýkmayýn Sattýrmayýn
yok etmeyin Torunlarýnýza NEFES alacak Dünya Yaþam býrakýn...